“คุณเลอศิลป์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณรษิกาคะ?” ลลิตาเดินเข้ามาที่เตียงผู้ป่วย เธอไม่สนใจความตึงเครียดที่เลอศิลป์แผ่ออกมาเลย
เขาหันหน้ามามองเธอ และเมื่อเขารู้ว่าเธอเป็นผู้ช่วยของรษิกา เขาก็ควบคุมอารมณ์ของเขาไว้
“ให้คนในสถาบันวิจัยมารักษาเธอที”
ลลิตาไม่รอช้า เธอรีบสั่งให้นักวิจัยสองสามคนมารักษารษิกา
พวกเขาทุกคนเก่งกาจในเรื่องยา และระมัดระวังมากขึ้นเมื่อเลอศิลป์บอกพวกเขาให้ตรวจไปในทิศทางที่เกี่ยวข้องกับยาพิษ
หากเป็นเช่นนั้นจริง พิษก็ร้ายแรงมากเมื่อดูจากใบหน้าที่ซีดเซียวของรษิกา
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาชักช้าไปมากกว่านี้
ทุกคนชื่นชมและเคารพรษิกาหลังจากเรื่องการตั้งราคายาที่วิจัยขึ้นมาได้ใหม่ และไม่อยากให้เหตุร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นกับแพทย์ผู้เก่งฉกาจ
ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นผู้นำที่ทำให้สถาบันวิจัยประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากหลังจากกลับมาที่ประเทศนี้
พวกเขาตรวจชีพจรของเธออีกครั้งและไม่พบผลลัพธ์ที่สรุปได้
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่ซีดของรษิกาก็บ่งบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“เราขอโทษนะครับ คุณเลอศิลป์ แต่เราไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหมอรษิกา” นักวิจัยอาวุโสคนหนึ่งขอโทษด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง “คุณหมอรษิกาดูไม่ต่างอะไรจากคนปกติเลย แต่สีหน้าเธอมันฟ้องว่าเธอป่วย”
เลอศิลป์มองเขาอย่างเย็นชา “เลิกพูดไร้สาระเลย! ผมจะเรียกพวกคุณมาทำไมถ้าเธอสบายดี? พวกคุณนี่มัน…”
เขากลืนคำว่า “ไร้ประโยชน์” ที่เกือบจะหลุดปากออกมากลับเข้าไป
ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็เป็นเพื่อนร่วมงานของรษิกาที่สถาบันวิจัย และเขายังต้องแสดงกิริยาให้เหมาะสมในระดับหนึ่ง
“เราจะหารือกันต่อไปนะครับ” หนึ่งในนั้นตอบอย่างไม่พอใจ
พวกเขารวมตัวและพูดคุยกันเบาๆ ก่อนที่จะเสนอสมมติฐานของพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...