เขารีบเดินทางไปที่สถาบันวิจัย
หลังจากนักวิจัยตรวจอาการของรษิกาแล้ว พวกเขาก็กลับมาที่สถาบันและทำงานกันต่อภายใต้การนำของลลิตา
ตอนนี้เมื่อเริ่มมีเบาะแสของอาการรษิกาแล้ว เลอศิลป์จึงต้องการจะไปตรวจสอบกับนักวิจัย
เมื่อเขาไปถึงสถาบันวิจัย กลุ่มนักวิจัยก็กำลังทำการทดลองกันอยู่
มีแค่ลลิตาเท่านั้นที่นั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอจะมองไปทางโต๊ะทำงานของรษิกาบ้างเป็นครั้งคราว ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ฉันสงสัยจังว่าคุณหมอรษิกาจะเป็นยังไงบ้างแล้ว?
ขณะที่ลลิตากำลังกังวล เธอก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวที่ประตู
เธอตั้งสติทันทีและหันไปมองว่าใครที่เพิ่งเข้ามา
เธอเห็นแค่เพียงเลอศิลป์ยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับคิ้วที่ขมวดแน่น
เมื่อเลอศิลป์เห็นว่าลลิตากำลังมองมา เขาก็กล่าวว่า “รวบรวมคนที่ไปตรวจรษิกาเมื่อเช้านี้มาหน่อยเถอะ ผมมีเรื่องจะบอก”
ลลิตานึกได้อย่างรวดเร็วว่าต้องเกี่ยวข้องกับรษิกาแน่ เธอจึงลุกขึ้นไปตามทุกคนมาทันที
“ผมมีคำถามจะถามทุกคนในที่นี้ ว่ามีสมุนไพรอะไรบ้างไหมที่ออกฤทธิ์ได้เมื่อมีการเผาไหม้? คนที่โดนพิษจะต้องสูดดมเอาสารตกค้างเข้าไปให้มากพอ และเมื่อถึงปริมาณนั้นแล้ว ผู้ที่โดนพิษก็จะหมดสติไป” เลอศิลป์ถามทุกคนที่อยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง
แพทย์ส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์แผนปัจจุบัน และไม่เคยได้รักษาคนด้วยสมุนไพรมากนัก
ในทางตรงกันข้าม นักวิจัยที่สถาบันวิจัยต้องจัดการกับสมุนไพรดังกล่าวตลอดทั้งวัน
โอกาสที่พวกเขาจะจำกัดรายชื่อสมุนไพรให้แคบลงนั้นมีมากกว่าผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์สมัยใหม่มาก
เมื่อได้ยินสิ่งที่เลอศิลป์พูด ทุกคนก็ผงะไป
“คุณหมายถึงว่าคุณหมอรษิกาสูดควันหรืออะไรสักอย่างของสมุนไพรเหล่านี้เหรอ? เธอกลายเป็นแบบนี้เพราะสมุนไพรพวกนี้เหรอ?” ถามใครบางคนอย่างระมัดระวัง
เลอศิลป์พยักหน้า
ทุกคนตกใจเมื่อทราบข่าว ไม่นานนัก ห้องก็อื้ออึงไปด้วยการคาดเดา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...