หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1641

เขารีบเดินทางไปที่สถาบันวิจัย

หลังจากนักวิจัยตรวจอาการของรษิกาแล้ว พวกเขาก็กลับมาที่สถาบันและทำงานกันต่อภายใต้การนำของลลิตา

ตอนนี้เมื่อเริ่มมีเบาะแสของอาการรษิกาแล้ว เลอศิลป์จึงต้องการจะไปตรวจสอบกับนักวิจัย

เมื่อเขาไปถึงสถาบันวิจัย กลุ่มนักวิจัยก็กำลังทำการทดลองกันอยู่

มีแค่ลลิตาเท่านั้นที่นั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอจะมองไปทางโต๊ะทำงานของรษิกาบ้างเป็นครั้งคราว ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

ฉันสงสัยจังว่าคุณหมอรษิกาจะเป็นยังไงบ้างแล้ว?

ขณะที่ลลิตากำลังกังวล เธอก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวที่ประตู

เธอตั้งสติทันทีและหันไปมองว่าใครที่เพิ่งเข้ามา

เธอเห็นแค่เพียงเลอศิลป์ยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับคิ้วที่ขมวดแน่น

เมื่อเลอศิลป์เห็นว่าลลิตากำลังมองมา เขาก็กล่าวว่า “รวบรวมคนที่ไปตรวจรษิกาเมื่อเช้านี้มาหน่อยเถอะ ผมมีเรื่องจะบอก”

ลลิตานึกได้อย่างรวดเร็วว่าต้องเกี่ยวข้องกับรษิกาแน่ เธอจึงลุกขึ้นไปตามทุกคนมาทันที

“ผมมีคำถามจะถามทุกคนในที่นี้ ว่ามีสมุนไพรอะไรบ้างไหมที่ออกฤทธิ์ได้เมื่อมีการเผาไหม้? คนที่โดนพิษจะต้องสูดดมเอาสารตกค้างเข้าไปให้มากพอ และเมื่อถึงปริมาณนั้นแล้ว ผู้ที่โดนพิษก็จะหมดสติไป” เลอศิลป์ถามทุกคนที่อยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง

แพทย์ส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์แผนปัจจุบัน และไม่เคยได้รักษาคนด้วยสมุนไพรมากนัก

ในทางตรงกันข้าม นักวิจัยที่สถาบันวิจัยต้องจัดการกับสมุนไพรดังกล่าวตลอดทั้งวัน

โอกาสที่พวกเขาจะจำกัดรายชื่อสมุนไพรให้แคบลงนั้นมีมากกว่าผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์สมัยใหม่มาก

เมื่อได้ยินสิ่งที่เลอศิลป์พูด ทุกคนก็ผงะไป

“คุณหมายถึงว่าคุณหมอรษิกาสูดควันหรืออะไรสักอย่างของสมุนไพรเหล่านี้เหรอ? เธอกลายเป็นแบบนี้เพราะสมุนไพรพวกนี้เหรอ?” ถามใครบางคนอย่างระมัดระวัง

เลอศิลป์พยักหน้า

ทุกคนตกใจเมื่อทราบข่าว ไม่นานนัก ห้องก็อื้ออึงไปด้วยการคาดเดา

เลอศิลป์กลับไปที่ห้องทำงาน เขาโทรหาเมธินีและอธิบายสถานการณ์ให้เธอฟัง

นักวิจัยเดินทางกลับไปที่ห้องประชุมเพื่อดำเนินการพิจารณาสมุนไพรที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดต่อไป

ลลิติดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้ และเดินไปที่ห้องทำงานที่เลอศิลป์อยู่

เลอศิลป์เพิ่งวางสายเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

ลลิตายืนอยู่ข้างทางเข้าประตูและพูดด้วยความเคารพว่า “คุณเลอศิลป์คะ ฉันพอจะคิดได้แล้วว่าเราจะจัดการกับอาการของคุณหมอรษิกาได้ยังไง”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “ว่ามา”

“เท่าที่ฉันทราบ การวิจัยเกี่ยวกับสมุนไพรของคุณหมอคมสันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เรามีในสถาบันวิจัยของเรา บางทีเราอาจขอความช่วยเหลือจากเขาในการหาวิธีรักษาคุณหมอรษิกาได้?”

เมื่อคมสันอยู่ต่างประเทศ เธอเคยเห็นหาญชัยยกย่องคมสันในการวิจัยยาสมุนไพรอยู่หลายครั้ง

เมื่อพูดไปแล้ว ลลิตาก็รู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรงเพราะเลอศิลป์เงียบอยู่เป็นนาน