หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1654

“ทำไมนายถึงมาคนเดียว? รษิกาอยู่ที่ไหน?”

จักรภพถามคำถามนั้นอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเอ่ยถึงรษิกา อุณหภูมิในห้องก็ลดลงอย่างน่าตกใจ

เขารีบรูดซิปปาก จักรภพนั่งเงียบๆ และรอให้เลอศิลป์พูดก่อน

เวลาผ่านไป เสียงของชายคนนั้นก็ทำลายความเงียบ เขาฟังดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับรษิกา”

แม้ว่าจักรภพจะได้ข้อสรุปนั้นมาก่อนแล้ว แต่ใจของเขายังคงบีบรัดแน่นเมื่อได้ยินเสียงของเลอศิลป์

จากความเข้าใจของเขาที่มีต่อชายคนนี้ ครั้งนี้รษิกาคงจะประสบปัญหาหนักจริงๆ

“มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?” เขาเสนอด้วยความสมัครใจ

เลอศิลป์วางแก้วกาแฟลงแล้วเอนหลังพิงโซฟา เขายกมือขึ้นปิดตา เสียงของเขาช่างน่ากลัวเหลือเกิน

“เจตนินวางยาพิษเธอ และเธอก็หมดสติไปทั้งวันทั้งคืน ฉันมีหมอจำนวนมากคอยตรวจดูเธออยู่ แต่ทุกคนก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย พวกเขาบอกไม่ได้ว่าพิษชนิดใดที่ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมาน!”

เมื่อเขาพูดจบแล้ว จักรภพก็ตกตะลึงอย่างมาก “เจตนินเหรอ? เขากล้าที่จะ...”

เขาสังเกตเห็นสีหน้าจริงจังของเลอศิลป์ ทันใดนั้นเขาก็ระงับความประหลาดใจลงและระดมสมองเพื่อช่วยคิดหาวิธีแก้ปัญหา

“ใจเย็นก่อนนะ ฉันอยู่ในวงการแพทย์มานานหลายปี ตระกูลคชาเรศเองก็มีเส้นสายอยู่ หมอที่มีชื่อเสียงหลายคนชอบอยู่อย่างสันโดษ และนายก็ไม่สามารถจ้างพวกเขาได้แม้ว่าจะมีเงินก็ตาม แต่ถ้าฉันใช้ชื่อคุณปู่ไปขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ฉันอาจจะได้มาหนึ่งหรือสองคน ฉันจะหาคนไปส่งคำเชิญให้ทันทีนะ!”

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาผู้ช่วยของเขา โดยสั่งให้ผู้ช่วยเตรียมคำเชิญในคืนนั้นก่อนที่จะส่งไปให้แพทย์ผู้มีทักษะที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษ

เลอศิลป์ขอบคุณเขาด้วยเสียงแหบห้าว “ขอบใจนะ”

อย่างไรก็ตาม จักรภพขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอกน่า หากเราต้องมาทำตามพิธีการกันจริงๆ ฉันก็คงจะต้องหมอบลงต่อหน้านายกับรษิกาด้วยความขอบคุณที่พวกนายสองคนช่วยฉันมาตั้งมากมายไม่ใช่เหรอ?”

ทรัพยากรของตระกูลภักดีสรวงเพียงอย่างเดียวก็ช่วยให้ตระกูลคชาเรศสามารถขยายธุรกิจออกไปได้เกือบสองเท่า

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลคชาเรศยังจะได้ชื่อเสียงและเป็นที่นับถือมากยิ่งขึ้นเมื่อยาตัวใหม่ของรษิกาออกสู่ตลาด

สงสัยจริงๆ ว่าเจตนินใช้กลอุบายร้ายกาจแบบไหน...