หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1691

“ไม่ใช่นะ! คุณเข้าใจผิดแล้ว!” อรอุษาละล่ำละลัก

เมธินียิ้มให้อีกฝ่ายอย่างระแวง “ เจตนินไม่มีทางให้ยาถอนพิษมาหรอกถ้าไม่ใช่เพราะคุณ แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่โทษคุณ มันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยชีวิตรษิกาได้ แค่นึกเสียใจแทนเพื่อนเท่านั้นเอง”

ตอนแรกเพื่อนรักของเราถูกวางยาและต้องเจ็บปวดทรมานร่างกาย แต่เมื่อฟื้น ก็จะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียคนรัก…

อรอุษาร้อนรนอยากอธิบายเมื่อรู้สึกได้ว่าเมธินีไม่สบายใจ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าทำได้ไหม จึงได้แต่มองเลอศิลป์อย่างจะขอความเห็น

เลอศิลป์พูดแทรกบทสนทนาของทั้งคู่ด้วยเสียงแผ่วเบา “นี่เป็นแค่การใช้ลูกไม้กับเจตนิน ทุกอย่างปลอมหมด คนนี้คืออรอุษา ลีลาพล เพื่อนสมัยเด็กของผม เธอกับครอบครัวไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศเมื่อหลายปีก่อนและเพิ่งเดินทางกลับมาได้สองวัน ผมแค่ขอให้เธอช่วยแสดงละครเท่านั้น”

อรอุษาพยักหน้า

เมธินีขบคิดสิ่งที่เขาพูด “คุณหมายความว่ายังไง? ปลอมเหรอ? แล้วนี่ไม่ใช่ทะเบียนสมรสหรือไง?”

ปลอมแบบไหน ในเมื่อทะเบียนสมรสก็มี?

อรอุษาอดหัวเราะไม่ได้ “มันไม่ใช่เอกสารที่ถูกต้องตามกฏหมายค่ะ”

พูดจบก็ฉีกทะเบียนสมรสต่อหน้าเมธินี

เมธินีผงะกับการกระทำของอีกฝ่าย แต่ขณะเฝ้ามองทะเบียนสมรสที่ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก็เริ่มจะเชื่อ

หญิงสาวมองอรอุษาด้วยสายตาขอบคุณ “ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ รษิกาคง…”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยค่ะ แค่การแต่งงานปลอมๆ และฉันก็ไม่มีอะไรจะเสีย ขอแค่เธอฟื้น อะไรก็ได้ทั้งนั้น” อรอุษาตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง

เมธินีโล่งใจขึ้นมากหลังจากได้รู้ว่าทั้งคู่แค่แต่งงานหลอกๆ ยังห่วงเพียงว่าเมื่อไรรษิกาจะฟื้น

เวลาล่วงไป ทั้งสามกระวนกระวายมากขึ้นเมื่อเห็นว่าผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้ว

“ทำไมรษิกายังไม่ฟื้นอีก?”

ถ้าไอ้ชั่วเจตนินอยากเห็นฉันอยู่ในสภาพน่าสมเพชและให้ยาถอนพิษปลอมมาล่ะ?

โดยเฉพาะท่าทีเคร่งเครียดของอีกฝ่ายตอนเลอศิลป์ตั้งคำถาม