หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1751

ในเวลาเพียงครึ่งวัน ข่าวเรื่องดำรงกุลกรุ๊ปก็แพร่ไปทั่วทั้งเมืองหัสดิน และยังดึงความสนใจจากรัฐบาลอีกด้วย

ตำรวจเคลื่อนไหวด้วยการปิดล้อมคลังสินค้าของดำรงกุลกรุ๊ปก่อนที่นักสืบสวนจะเข้าไปในบริษัทเพื่อขุดคุ้ยเรื่องราวอื้อฉาวดังกล่าว ทำให้การดำเนินงานทุกอย่างในบริษัทหยุดชะงัก

ระหว่างนั้น จุลพัฒน์อยู่บนเตียงในคฤหาสน์ที่เมืองหัสดิน

เมื่อรู้เรื่องอื้อฉาวนั้นแล้ว เขาก็เอามือกุมอกพลางหายใจอย่างยากลำบาก

กวินที่อยู่ข้างกายเขาพยายามตั้งสติและถามว่า “เราจะทำยังไงกันดีครับ? นายท่านจุลพัฒน์”

เมื่อคืนนี้ กวินส่งจุลพัฒน์ไปที่โรงพยาบาลทันทีหลังจากเขาเป็นลม

โชคยังดีที่ยานั้นเพียงพอให้เขาฟื้นตัวขึ้น เพราะไม่มีอะไรร้ายแรงมากนัก

หลังจากนั้น ผู้ช่วยอย่างกวินก็ย้ายจุลพัฒน์จากคฤหาสน์หลักไปยังคฤหาสน์อีกหลังที่อยู่ในหมู่บ้านอันเงียบสงบ เพราะเขาเดาได้ว่าเรื่องราวมันจะต้องเกินมือไปมาก

แม้ว่าชายชราจะเพิ่งหายดี กวินก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องถามถึงการดำเนินการขั้นต่อไป เพราะจุลพัฒน์เป็นคนเดียวที่จะทำให้รอดจากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้

“เอาจริงเหรอที่มาถามว่าจะต้องทำยังไง? ทำไมไม่ไปถามตัวเองดูล่ะ? ทำไมไม่บอกฉันว่าเขาทำอะไรลงไป?” จุลพัฒน์โมโหกับคำถามแบบนั้น

การหายใจของเขาลำบากมากขึ้นทุกทีเมื่อคิดถึงทุกสิ่งที่เจตนินทำลงไปอย่างเจ้าเล่ห์เจ้ากลในนามของดำรงกุลกรุ๊ป

เราใช้เวลาเป็นร้อยปีกว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เรายึดถือคนไข้เป็นอันดับแรก แต่ดูสิ่งที่เขาทำสิ! เขาทำให้ความพยายามของเราพังไม่เป็นท่า และยังทำลายชื่อเสียงของเราซะป่นปี้อย่างนั้น! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันเลือกเขามาเป็นทายาท! นี่มันเป็นเรื่องน่าอับอายต่อตระกูลของเราจริงๆ!