หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1820

เมื่อรษิกาพูดจบ เธอก็วางสายไป โดยไม่ให้โอกาสจักรภพได้ปฏิเสธเลย

ด้วยความกังวลว่าเลอศิลป์จะไม่พอใจ เธออธิบายว่า “ฉันพอใจกับแผนการที่คุณวางให้ฉัน แต่ถ้าตระกูลคชาเรศต้องขาดทุนเป็นจำนวนมาก มันก็ไม่ต่างอะไรจากคุณเลยนะ แผนการทั้งหมดนี้ก็จะเปล่าประโยชน์ไปเลย”

อย่างไรก็ตาม เลอศิลป์หัวเราะเบาๆ “วิธีของคุณเหมาะกับนักธุรกิจมากในตอนนี้!”

“จริงเหรอ? เยี่ยมเลยนะ! ตราบใดที่จักรภพควบคุมราคาได้ เขาก็จะช่วยฉันประหยัดไปได้มาก ฉันคิดว่าสองร้อยล้านเป็นราคาที่เหมาะสมในการจ่ายเพื่อยุติเรื่องนี้”

จากนั้น รษิกาก็หันไปต้มน้ำเพื่อเตรียมชงกาแฟถ้วยโปรดให้เลอศิลป์

กลิ่นกาแฟแผ่ไปทั่วห้อง

ขณะที่เธอดื่มด่ำกับกาแฟ เขาก็สังเกตสีหน้าเธออย่างระมัดระวังและพูดว่า “พรุ่งนี้ไปโรงเรียนมัธยมกับผมหน่อยนะ รษิกา ผมสัญญากับอรอุษาไว้ว่าจะไปเยี่ยมครูใหญ่เพราะเขาป่วย”

เธอยิ้ม “ในเมื่อเป็นสัญญาระหว่างคุณกับคุณอรอุษา ฉันไม่คิดว่ามันจะดีถ้าฉันไปด้วยนะ ฉันจะไม่หึงคุณหรอก ฉันรู้ว่าพวกคุณสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกันมา”

รษิกาในตอนนี้เป็นคนตรงไปตรงมาและแสดงความคิดตนเองออกมาได้ดีขึ้น ฉันไม่จำเป็นต้องหึงหวง อีกอย่าง ฉันก็แน่ใจว่าเขาพูดว่าจะให้ฉันไปด้วยตอนที่เขาคุยกับอรอุษา ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว

“ที่ผมอยากให้คุณไปด้วยกันไม่ใช่เพราะแบบนั้นเลย คุณลืมแล้วเหรอว่าคุณเป็นหมอรษิกาในตำนานเลยนะ? ผมอยากให้คุณไปด้วย เพราะคุณอาจจะช่วยรักษาอาการของเขาได้”

“เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็จะไปกับคุณ พอถึงเวลาแล้ว คุณมารับฉันที่สถาบันวิจัยนะคะ พรุ่งนี้ ฉันอยากไปถึงที่นั่นตั้งแต่เช้าตรู่”

อรอุษาตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงเช้าเนื่องจากนาฬิกาส่งเสียงปลุก

ขณะที่อรอุษายืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนมัธยม เธอก็ย้อนนึกถึงอดีตที่เธอเรียนอยู่ที่นี่ มันนานเกินสิบปีแล้ว แต่ฉันก็ยังจำได้ว่าเลอศิลป์กับฉันมักจะทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยกัน ฉันจะซ้อนท้ายรถจักรยานของเขา ขณะที่เขาขี่ไปรอบๆ โรงเรียน โดยที่นักเรียนหลายๆ คนก็พูดถึงพวกเรา จนกระทั่งครูประจำชั้นบอกเราว่าอย่าตกหลุมรักกันเลยเพราะเรายังเด็ก แต่มันคงจะดีมากเลยถ้าเรารักกันจริงๆ