หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1824

ฝนทิพย์ออกจากบ้านคชาเรศไปโดยไม่หันกลับมามองหลังจากเก็บของของเธอเสร็จแล้ว

พ่อแม่ของพวกเขาคิดว่าจะโน้มน้าวให้จักรภพอภัยต่อน้องสาวของเขา แต่จักรภพก็ต่อต้านไปอย่างเคร่งขรึม “ผมไม่ใช่คนที่ไล่เธอไปในวันนี้ เธอรู้ตัวดีว่าทำผิด และนั่นเป็นเหตุผลที่เธอเลือกจะจากไป อีกอย่าง พ่อแม่ต้องเลิกตามใจเธอได้แล้ว ถ้าเลอศิลป์ไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป ตระกูลคชาเรศจะต้องถูกทำลายลงด้วยน้ำมือเธอนั่นแหละ!”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้น คลื่นแห่งความโมโหก็ท่วมท้นในใจเขา ชายหนุ่มจึงยืนขึ้นแล้วออกไปจากบ้าน

ขณะที่เขาขับรถ กระจกรถก็เปิดลงมา และเขาปล่อยให้ลมหนาวปะทะใบหน้าของเขา

จักรภพรู้สึกอยากดื่มเหล้าขึ้นมาทันใด แต่ไม่มีใครเหมาะสมที่จะดื่มด้วย

เลอศิลป์จะไม่ปฏิเสธคำเชิญของเขา แต่เขาไม่อยากขัดจังหวะเวลาที่เลอศิลป์ได้อยู่กับครอบครัวของเขา

ครรชิตจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม แต่เขาเองก็มีงานยุ่งมากในช่วงนี้

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จักรภพก็รู้ตัวว่าเขาไม่ได้มีเพื่อนมากมายนัก

ในช่วงหลายปีมานี้ เขาเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

ทุกการตัดสินใจที่เขาทำลงไปในช่วงนี้ล้วนเกิดจากการไตร่ตรองอย่างรอบคอบเพื่อพัฒนาตระกูลคชาเรศให้เทียบเทียมฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปได้

แน่นอนว่าตระกูลคชาเรศก็มีอิทธิพลขึ้นมา เขาไม่ได้จำกัดไว้แค่ธุรกิจสมุนไพรเท่านั้น เขายังเสี่ยงโชคในสาขาอื่นๆ กับเลอศิลป์ด้วย เลอศิลป์ไม่เคยทิ้งเขาไว้ข้างหลังเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะเขาให้โอกาสจักรภพในการลงทุนอยู่เสมอ

เรื่องพวกนั้นเป็นสิ่งที่น้องสาวเขาไม่มีวันเข้าใจ

หลังจากจอดรถที่กลางสะพาน เขาก็ลงมาแล้วมองดูผิวน้ำที่ห่างไกลออกไป ขณะที่ลมหนาวพัดเข้าร่างกายเขา เขาก็รู้สึกสงบขึ้นอย่างช้าๆ

จักรภพคุมอารมณ์ตัวเองได้เป็นอย่างดี ทันทีที่เขากำลังจะหันหลังกลับ เขาก็เห็นว่ามีรถใหม่ๆ ขับเข้ามาชนท้ายรถของเขา

เสียงดังลั่นก้องไปทั่ว

จากนั้นก็มีเสียงร้องของผู้หญิงดังขึ้นด้วยความหวาดกลัว จักรภพตรวจดูท้ายรถเบนซ์ของเขาและเห็นว่าไม่ได้เสียหายมากนัก

เขาหล่อมากเลย! หน้าตาหล่อเหลาแล้วยังไร้ที่ติอีกด้วย ยิ่งกว่านั้น เขายังมีนัยน์ตาเศร้านิดๆ ที่ดึงดูดใจผู้หญิงได้ไม่ยากเลย

เช่นนั้นแล้ว เขาก็จ้องมองขนิษฐาดูว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า

หลังจากนั้น เขาก็หันหลังเตรียมจะจากไป

ใจของขนิษฐาเต้นไม่เป็นส่ำ เธอไม่อยากปล่อยให้การเผชิญหน้าที่น่าสนใจนี่หลุดมือไป

“คุณคะ เอาอย่างนี้ไหม? เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต เรามาแลกเบอร์กันไว้ดีกว่า ฉันกลัวว่าวันนึงคุณอาจจะกลับคำก็ได้” ขนิษฐากล่าว คำอ้างของเธอนั้นมีเหตุผล

จักรภพขมวดคิ้ว “คุณครับ ผมบอกว่าผมไม่ควงจอดรถตรงนั้น แต่คุณก็เป็นคนมาชนรถผมเอง คุณก็ผิดเหมือนกัน ดังนั้น ต่อไปก็คงไม่มีความเข้าใจผิดอะไรหรอกครับ ผมมีเรื่องต้องไปจัดการ ผมขอตัวก่อน!”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว จักรภพก็ขึ้นรถก่อนจะเร่งเครื่องออกไป

ขนิษฐายังคงยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะขดริมฝีปาก “ชายลึกลับสินะ! คุณกำจัดฉันออกไปไม่ได้ง่ายๆ หรอกน่า ฉันจำทะเบียนรถคุณได้”