หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1846

ขนิษฐาตกใจเหมือนกันเมื่อได้รู้สถานการณ์

อันที่จริง การค้าแบบนำเข้าและส่งออกนั้นมักประสบปัญหาบ่อยครั้ง ไม่ว่าธุรกิจจะทำกำไรได้มากเพียงใดก็ตาม สิ่งสำคัญที่สุดคือสามารถเรียกรับเงินได้หรือไม่

เธอรีบบอกข่าวนี้ให้ชโยดมรู้

“พี่จะบอกให้ดรันย์ไปดูเรื่องนี้ทันที” ชโยดมเองก็เคร่งเครียดไม่ต่างกัน

เขาส่งรายชื่อลูกค้าของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปทั้งหมดในเอเปียไปให้ดรันย์ วิริยาซึ่งเป็นผู้ช่วยของเขาให้จัดการ

หลังจากดรันย์ได้รับคำสั่งแล้ว คนแรกที่เขาติดต่อก็คือเปาโล

สองสามนาทีต่อมา ดรันย์ก็กลับมาหาชโยดม

“อะไรนะ? เบอร์นั้นยกเลิกไปแล้วเหรอ?” ชโยดมโมโหมาก

“ผมจะลองติดต่อลูกค้าอีกสองราย บางทีมันอาจจะเป็นแค่ปัญหาชั่วคราว คุณเปาโลเองก็มีปัญหาที่ไม่จำเป็นและเปลี่ยนเบอร์โทรอยู่บ่อยๆ นะครับ” ดรันย์พยายามอธิบายว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่เขาเองก็เคร่งเครียดอยู่เช่นกัน

เขาตั้งสติ วางสายและกดหมายเลขลูกค้ารายใหญ่อีกสองรายต่อไป

ยอดขายที่เพิ่มขึ้นในเดือนนั้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากลูกค้าสามรายที่พวกเขาแย่งชิงมาจากฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป หากข้อตกลงกับลูกค้าทั้งสามรายประสบปัญหา ทุกอย่างจะเลวร้ายมาก

ไม่นาน เขาก็ได้รับคำตอบกลับหลังจากโทรไปสองครั้ง และทั้งสองหมายเลขก็ถูกยกเลิกไปแล้วเช่นกัน

ดรันย์ตื่นตระหนก เขารีบค้นหาข้อมูลติดต่อบริษัทของลูกค้าทั้งสามราย

ตามข้อมูลที่แสดงอยู่ในอินเทอร์เน็ต เขากดโทรออกไปตามเบอร์นั้นด้วยมืออันสั่นเทา

ผลนั้นไม่ต่างกัน สายที่โทรเข้าไปไม่สามารถเชื่อมต่อได้เลย

ดรันย์ไม่รู้ว่าจะรายงานต่อชโยดมอย่างไร เขารู้สึกสับสนจนหัวแทบระเบิด

ชโยดมที่ตอนแรกกำลังเพลิดเพลินกับไวน์แดงอยู่ที่บ้าน เขากำลังวางแผนว่าจะไปว่ายน้ำต่อจากนี้

แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์จะทำอย่างนั้นแล้ว ดรันย์ยังไม่กลับมารายงานฉันเลยทั้งที่ผ่านไปนานแล้ว ซึ่งหมายความว่ามีเรื่องบางอย่างผิดปกติไป

เรารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขึ้นรถเบนท์ลีย์ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังบริษัท

ก่อนที่จะได้รับคำตอบจากดรันย์ เขาก็คิดถึงเหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดซึ่งอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นั้นเสียแล้ว บางทีทั้งหมดนี้อาจเป็นเพียงกับดักที่เลอศิลป์วางไว้เพื่อหลอกฉัน บ้าเอ๊ย!

ดรันย์ขมวดคิ้ว นักธุรกิจไร้มารยาทคนนี้เป็นใคร? ถึงได้มาขอให้คุณชโยดมดูกระเช้าดอกไม้ด้วยตนเองอย่างน่าขันแบบนี้

เลขามีสีหน้าหนักใจ “คุณชโยดมบอกฉันไว้ว่าให้ส่งมันเข้ามา แล้วคนที่ส่งกระเช้านี้มาคือคุณเลอศิลป์จากฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปนะคะ”

ชโยดมทำหน้าบูดบึ้งและรีบเดินออกจากห้องทำงานทันที ทำให้เลขาถึงกับตกใจ

“เป็นไปตามที่คิด เขานั่นแหละที่ทำ” ชโยดมจ้องมองชื่อของเลอศิลป์ “ฮ่าๆ ช่างยั่วโมโหจริงๆ!”

เลขาตกใจกับสีหน้าของชโยดม ซึ่งตอนนี้บึ้งตึงไปด้วยความโกรธที่แทบจะระงับไม่อยู่

ดรันย์รีบออกมาจากห้องทำงานเพื่อดูมันด้วยเหมือนกัน ใบหน้าของเขาซีดเผือดเมื่อเขาจ้องมองเลขา นี่ไม่ได้เป็นความพยายามทำให้คุณชโยดมโมโหเท่านั้นเหรอ? งั้นลูกค้าสามรายนั้นก็แกล้งทำเป็นทรยศเลอศิลป์และหลอกเงินเราก้อนโตเลยสิ รวมมูลค่าแล้วก็หลายร้อยล้านเลยทีเดียว

ในที่สุด ชโยดมก็ห้ามตัวเองไม่ให้ทุบกระเช้าดอกไม้ทิ้งไปเพราะจะถือว่าไม่เหมาะสม

อย่างไรก็ตาม การทำเช่นนั้นจะทำให้เขาไม่มีทางออกที่จะระบายความโกรธที่อยู่ในอกของเขา

เขาหันหลังกลับไปที่ห้องทำงานของเขาโดยไม่พูดอะไร ทั้งยังปิดประตูอย่างแรง

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงดังของห้องทำงานที่ถูกทำลาย และวัตถุต่างๆ ที่แตกกระจายก็ดังก้องอยู่ในอากาศไม่หยุดหย่อน