หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1867

ดังนั้นรษิกาจึงตัดสินใจว่าจะทำตามที่ตัวเองคิดสักครั้งและปันผลกำไร

เมื่ออรอุษารู้ว่ารษิกาค่อยๆ กลายเป็นนักธุรกิจสาวที่ก้าวร้าวขึ้น ใจเธอก็เต้นรัว

เธอคิดว่ารษิกาเป็นผู้หญิงที่คล้อยตามง่ายๆ ผู้ซึ่งถูกควบคุมได้อย่างง่ายดาย นั่นเป็นเหตุผลที่เธอถ่อมตัวและให้รษิกามีอำนาจสูงสุดในบริษัท

ในตอนนั้นเองที่เธอได้รู้ว่า เธอได้โยนมงกุฎในมือทิ้งไปเอง

อรอุษาหงุดหงิดมาก แต่เมื่อได้รู้ว่ากำไรที่พวกเขาจะได้รับในระยะที่สามจะเพิ่มมากขึ้นแบบทวีคูณ เธอจึงระงับความโกรธลง

“งั้นต่อไปต้องตกลงกันก่อนนะ นักลงทุนต้องคืนทุนจำนวนหนึ่งจากกำไรในระยะที่สาม ไม่เช่นนั้นเราจะต้องเริ่มแปลงต้นทุนการลงทุนเป็นหุ้นสามัญ”

ขณะที่อรอุษาพูดเช่นนั้น รษิกาก็พยักหน้า เธอเห็นด้วยที่จะให้นักลงทุนได้คืนทุน

แต่รษิกาไม่เห็นด้วยที่จะแปลงต้นทุนการลงทุนให้เป็นหุ้นสามัญ

“อรอุษา ถ้าเราเป็นบริษัทที่ดี การจดทะเบียนบริษัทก็ไม่น่าจะสำคัญสำหรับเรา นอกจากนี้ เราไม่ได้ต้องการเงินทุนในขณะนี้” รษิกาแสดงความคิดเห็น และนั่นก็เป็นการตัดสินใจของเธอหลังจากปรึกษากับเลอศิลป์

อรอุษาสูดหายใจเข้าแรงๆ และความโกรธก็ฉายชัดในดวงตาของเธอ

ถึงกระนั้น เธอก็ยังกลั้นเอาไว้และพูดว่า “เราจะหารือเรื่องนี้เมื่อเราจัดการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งหน้า”

หลังจากนั้น อรอุษาก็ขอตัวออกไปจากสถาบันวิจัย

ขณะขับรถไป ยิ่งอรอุษาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น

เธอมองออกว่าเลอศิลป์มีอิทธิพลที่ทำให้รษิกาจัดการกับบริษัทเช่นนี้

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่อรอุษาจะแข่งขันกับเลอศิลป์

โทรศัพท์ของอรอุษาดังขึ้นมาอย่างกะทันหันระหว่างที่เธอขับรถอยู่ เมื่อเธอเหลือบมองดูหน้าจอ ก็เห็นว่าเป็นสายโทรเข้าจากกฤษณา

คนของกฤษณาเหรอ?