หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1869

เมื่อจักรภพไปถึง ขนิษฐาก็นั่งอยู่บนพื้นโดยม้วนขากางเกงขึ้นมา ทำให้เห็นผิวที่ขาวผ่องของเธอ

เธอโบกมือให้จักรภพด้วยความดีใจ “จักรภพ ฉันอยู่ตรงนี้!”

ทุกครั้งที่จักรภพเห็นรอยยิ้มของเธอ เขาก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย

เขารีบลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกล่องปฐมพยาบาล

ในไม่ช้า เขาก็เห็นบาดแผลของเธอ รอยถลอกที่เข่าเธอดูค่อนข้างแย่ มันมีเลือดไหลออกมาและช้ำมาก

เขายังเห็นด้วยว่าล้อหน้ารถจักรยานของเธอนั้นบิดไปจนผิดรูป

“ฉันไม่ได้มองถนนให้ดีๆ นี่เป็นทางลงชัน และฉันก็ขับเร็วเกินไปหน่อย มีหินโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ และฉันควบคุมรถไม่ได้เมื่อขี่รถไปทับหิน ฉันจึงล้มลงแบบนั้น!” ขนิษฐาซึ่งเป็นคนอารมณ์ดีอธิบายพร้อมกับหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

ระหว่างนั้น จักรภพก็รีบหยิบอุปกรณ์มาทำความสะอาดและฆ่าเชื้อแผลให้เธอก่อนจะพันไว้ด้วยผ้าพันแผล

ขณะที่เขาทำเช่นนั้น ขนิษฐาก็เอนตัวเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ กลิ่นดอกไม้จางๆ ที่โชยมาจากตัวเธอลอยไปถึงจมูกของจักรภพ

ยิ่งเธอมองสีหน้าที่แข็งทื่อของเขานานเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาน่ารักมากเท่านั้น

“ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปส่งบ้าน” จักรภพกล่าว

ขนิษฐาพยักหน้าก่อนจะดึงแขนเขา เธอกำลังจะยืนขึ้นเอง

แต่เธอก็เจ็บเข่ามากจนทำให้เธอขมวดคิ้วแน่น

“คุณช่วยอุ้มฉันไปที่รถได้ไหม? ฉันคิดว่าฉันเดินไม่ไหว”

ขนิษฐาคิดว่าแม้แต่ชายที่ซื่อบื้อที่สุดในโลกก็เข้าใจได้ว่าเธอกำลังทอดสะพานให้เขาเข้ามาใกล้ชิดกับเธอ

กระนั้น จักรภพก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ และเขาก็ส่ายหน้า “ผม… คุณขนิษฐา ให้ผมช่วยพยุงคุณไปที่รถแทนดีกว่า”

เช่นนั้นแล้ว เขาก็เอื้อมมือไปจับมือซ้ายของเธอไว้

ขนิษฐานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะคิดในใจอย่างเศร้าสร้อยว่า ฉันเสนอตัวให้เขาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ

ขนิษฐาใช้เวลานานมากก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนี้? เราสนิทกันมากขึ้นจากได้คุยกันบ่อยครั้งในช่วงนี้ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนว่าฉันไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปในใจของเขาได้เลย?

ความคิดที่ว่าเขาคงกำลังอยู่กับขนิษฐาแวบเข้ามาในหัวของเมธินี แต่เธอก็รีบส่ายหน้าและบอกตัวเองว่าอย่าคิดมากเกินไปกับสถานการณ์นี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องให้แม่ของฉันหายป่วยอย่างเร็วที่สุด จากนั้น ฉันจะต้องทำงานให้มากเพื่อประสบความสำเร็จในฐานะผู้อำนวยการ เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ทำให้เพื่อนรักของฉันต้องผิดหวังหลังจากเธอได้ช่วยชีวิตแม่ของฉันไว้