หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1878

ในเวลาเดียวกัน อาคารสำนักงานของกังสดาลพิภพกรุ๊ปก็ย้ายออกไป เหลือทิ้งไว้แค่เพียงความยุ่งเหยิงเท่านั้น

เนื่องจากอาคารยี่สิบชั้นที่มีสัญญาเช่าสามปีถูกเช่าในราคาลดหกสิบเปอร์เซ็นต์ อรอุษาจึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าเสียดาย

เหตุผลนั้นง่ายมาก ฟลอร่าเวอบากรุ๊ปอาจดำเนินไปในแนวทางเดียวกับกังสดาลพิภพกรุ๊ปในอนาคตอันใกล้นี้

แค่คิดก็ทำให้เธอเศร้าใจแล้ว

หลังจากสร้างชื่อเสียงให้กับฟลอร่าเวอบากรุ๊ปด้วยความลำบากและได้รับการสนับสนุนจากทางการ อรอุษาก็มั่นใจว่าวันหนึ่งบริษัทจะเติบโตเป็นกลุ่มบริษัทในเครืออย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่เธอต้องทำลายมันด้วยมือเธอเอง

มันรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังบีบคอลูกตัวเองให้ตายคามือ

อนิจจา เธอทำได้แค่หวังว่าความขัดแย้งนี้จะส่งผลกระทบต่อรษิกาเท่านั้น และเธอจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อบรรเทาผลกระทบเชิงลบต่อบริษัท

เมื่อโทรศัพท์ของเธอดัง เธอเห็นว่าเป็นกฤษณาที่โทรเข้ามาอีกครั้ง เหมือนกับที่คาดไว้

อีกฝ่ายโทรมาทุกวันเพื่อกดดันอรอุษาที่กำลังยื้อด้วยข้ออ้างว่าระยะที่สามของผลิตภัณฑ์ยังไม่ได้ผลิตออกมา

“ฉันรู้ว่าสินค้าระยะที่สองขายหมดแล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่ระยะสามจะเริ่มต้นแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมได้เลย”

กฤษณาพูดด้วยน้ำเสียงที่ปราศจากอารมณ์ใดๆ

แม้ว่าเธอจะไม่พอใจ แต่อรอุษาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากตอบว่า “ฉันเตรียมอยู่ ร้านเรือธงมากกว่าสามร้อยร้านเริ่มดำเนินการทีละร้านแล้ว ระยะที่สามจะเข้ามาครองตลาดอย่างแน่นอน”

“ฮ่าๆ ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อถึงเวลา ปัญหานี้ก็จะใหญ่เกินกว่าที่เลอศิลป์จะรับมือได้ ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจแค่ไหนก็ตาม นี่มันน่าตื่นเต้นมาก!”

“ฉันแน่ใจว่าฉันเองก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย เมื่อฉันได้หุ้นของฟลอร่าเวอบากรุ๊ปมา ฉันจะแบ่งให้คุณแน่นอน!”

เนื่องจากพ่อแม่ของกฤษณายังอยู่ในประเทศ ฉันก็ใช้พวกเขาควบคุมเธอได้ ไม่อย่างนั้น เธอจะทรยศฉันเมื่อเธอบรรลุเป้าหมายแล้ว

เมื่อเธอได้รับสายจากรษิกา ดวงตาเธอก็หรี่ลง

“อรอุษา ทำไมคุณติดสายนานขนาดนี้? ฉันต้องการคุยกับคุณด่วนเลย!” รษิกาพูดอย่างเป็นกังวล เธอโทรหาอรอุษาหลายครั้ง แต่ก็มีเสียงสายไม่ว่างอยู่เสมอ

อรอุษาเดาว่าคงเป็นเพื่อนหรือญาติที่พยายามจะขอผลิตภัณฑ์ล่าสุดผ่านเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นรษิกาที่โทรเข้ามา

ด้วยความรู้สึกผิด เธอจึงตอบไปว่า “ขอโทษที ฉันกำลังประชุมกับหุ้นส่วนก็เลยไม่ได้รับสายคุณ”

“ไม่เป็นไรหรอก อันที่จริง ฉันแค่อยากถามว่าคุณต้องการของสามแสนหน่วยจริงหรือเปล่า ฉันกำลังคิดว่าสองแสนก็น่าจะพอแล้ว ไม่อย่างนั้น มันจะเป็นการกดดันฝ่ายผลิตมากเกินไป อีกทางเลือกคือเลื่อนกำหนดวันไปสิบวัน เพราะกำหนดเดือนนึงมันสั้นมากเลย!”

นอกจากความเร็วในการผลิตแล้ว รษิกายังกังวลเกี่ยวกับงานแต่งงานที่กำลังจะมาถึงของเธออีกด้วย

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ต้องหยุดงานสองสามวันเพื่อเตรียมตัว หากไม่เป็นเช่นนั้น เลอศิลป์ก็จะตำหนิเธออย่างหนัก