หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1923

ในห้อง จุฑาภุชค่อยๆ เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตให้พวกเขาฟัง

แน่นอนว่า เลอศิลป์ก็ได้ตระหนักแล้วว่ารายละเอียดหลายๆ อย่างนั้นเป็นความลับที่จิรายุเคยเล่าให้เขาฟังครั้งหนึ่ง

แต่จิรายุก็ไม่เคยบอกเหตุผลที่เรียนจิตวิทยาให้เขาฟังเลยสักครั้ง

แต่เลอศิลป์เองก็พอจะเดาได้

อารมณ์ของเขาขึ้นๆ ลงๆ เช่นเดียวกับจักรภพ จิรายุยังคงเก็บหลายสิ่งหลายอย่างไว้เป็นความลับจากเขา

ในขณะเดียวกัน รษิกาก็มีสีหน้าประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะพลิกผันมากมายขนาดนี้

ใจเธอหายวาบ

เธอไม่เคยคิดว่าจิรายุผู้ไม่ใส่ใจและสุภาพอ่อนโยนจะแบกรับภาระที่หนักอึ้งไว้บนไหล่ หากเขาเป็นคนอื่น บางทีเขาอาจจะถูกทับด้วยภาระนั้นก็ได้

รพินทร์ สุขวดีและนักจิตวิทยาคนอื่นๆ มีสีหน้าเคร่งขรึมคล้ายกันบนใบหน้าของพวกเขา ในที่สุดพวกเขาก็ได้ค้นพบต้นตออาการของจิราพรแล้ว

“ดังนั้น การฟื้นตัวก่อนหน้านี้ของคุณจิราพรจึงเกิดจากผลของยาหลอก ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เรามาปรับแผนการรักษาของเรากันต่อเถอะ คุณจุฑาภุช โปรดให้เวลาเราสักครู่ มาประชุมกันเถอะ” รพินทร์กล่าว

รพินทร์เป็นนักจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงซึ่งเคยเห็นกรณีที่คล้ายกันนี้มาหลายครั้ง

ในระดับหนึ่ง บุคคลที่มีอาการป่วยทางจิตได้ประสบกับโศกนาฏกรรมมากมายที่ผลักดันให้พวกเขายิ่งสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อยๆ

จุฑาภุชพยักหน้าก่อนจะนำรพินทร์และนักจิตวิทยาคนอื่นๆ ออกจากห้อง

เขาทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของภรรยาที่อยู่ข้างหลัง แต่รษิกาและเลอศิลป์สังเกตเห็นความหมองคล้ำในดวงตาของเขา

มันเป็นแววตาที่เกิดจากความรู้สึกชินชาหลังจากผ่านความทุกข์ทรมาน ความเฉยเมยเป็นเพียงการแสดงที่เขาแสดงออกมาเท่านั้น

จุฑาภุชเป็นผู้คอยช่วยเหลือครอบครัวลันตระกูลเป็นหลัก เพื่อช่วยแม่ ลูกชายของเขาจึงเดินไปบนเส้นทางอื่น จุฑาภุชไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองเสียใจหรือปล่อยให้ตัวเองรู้สึกเศร้าโศกได้