หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1931

“ฉันเองค่ะ คุณจุฑาภุช” รษิกาเสนอ เลอศิลป์มีปฏิกิริยาที่รวดเร็ว เขาดึงจุฑาภุชเอาไว้

เธอหมุนลูกบิดประตูโดยมีเข็มเงินอยู่ในมือ

จากนั้น จิรายุก็พูดขึ้นมา “เลอศิลป์ รษิกา อย่าเพิ่งเข้ามานะ ฉันจะต้องเผชิญเรื่องนี้เอง ฉันจะพยายามทำให้แม่กลับมา!”

รษิกาชะงักฝีเท้า เธอหันไปมองเลอศิลป์

จุฑาภุชรู้สึกกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ไม่นะ เราทิ้งเขาไว้ในนั้นคนเดียวไม่ได้ จิรายุ! พอได้แล้ว! อย่าทรมานแม่อีกเลย”

“ใจเย็นๆ ก่อนครับ คุณจุฑาภุช” เลอศิลป์ออกคำสั่งอย่างเย็นชา

จุฑาภุชตั้งสติได้ แต่เขายังคงรู้สึกกังวลมาก “เลอศิลป์ เราจะทำยังไงกันดี? เราปล่อยให้เธอทำตัวเป็นจิราวรรณนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว รษิกาพูดแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ ผมรู้ แต่จิรายุอยู่กับเธอในตอนนี้ เขาจะไม่ทำร้ายแม่ตัวเองครับ! ผมแน่ใจว่าเขาก็รู้สึกเหมือนคุณ คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม? คุณจุฑาภุช”

คุณนายจิราพรจะไม่มีวันหลุดพ้นจากวัฏจักรอันโหดร้ายนี้หากเราปล่อยให้เธอทำตัวแบบนี้ต่อไป ใช่แล้ว เธอรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่พวกเขาไปหาหมอผีที่เมืองอเล็นดอร์เมื่อครั้งที่แล้ว และเขาใช้พิธีกรรมเพื่อรักษาเธอ แต่ตอนนี้ หมอผีคนนั้นก็เสียชีวิตไปแล้ว พวกเขาจะหาคนแบบเขาได้ที่ไหนอีก?

เลอศิลป์ครุ่นคิดถึงผลที่จะตามมาก่อนจะตัดสินใจหนุนหลังจิรายุในที่สุด

รษิกาเข้าใจสิ่งที่เลอศิลป์ต้องการจะสื่อได้ทันที หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น

เธอปลอบโยนจุฑาภุช “คุณจุฑาภุชคะ ฉันรู้ว่าในใจจิรายุคิดอะไรอยู่ ปล่อยให้เขาพยายามเอาชนะตัวตนที่ไม่ควรมีอยู่หากคุณจิราพรมีสองบุคลิก บางทีมันอาจจะออกมาแบบนั้นก็ได้! ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะไปช่วยเขาถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้น”

แม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจว่าเทคนิคของจิรายุจะได้ผลหรือไม่ แต่รษิกาก็รู้ว่าเธอต้องสัญญากับจุฑาภุชถึงผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก่อนเพื่อทำให้เขาสงบอารมณ์ลง

ไม่ เดี๋ยวนะ คนที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่แม่ แต่เป็นน้าจิราวรรณ แม่รับไม่ได้ที่น้องสาวตายไป เป็นเหตุผลที่แม่สร้างตัวตนของน้าจิราวรรณขึ้นมาในใจ