หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1951

ในแผนกผู้ป่วยในของโรงพยาบาลหรูหรา ขนิษฐาแกะผ้าพันแผลของเธอออกแล้วตรวจดูหน้าผากตัวเอง

เธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากเมื่อได้เห็นว่าไม่มีรอยแผลเป็นอยู่บนใบหน้า

เธอรอให้จักรภพมารับเธอที่นี่

เอ๊ะ! ฉันพอจะรู้จุดอ่อนของเขาอยู่ไม่มากก็น้อยนะ ตราบใดที่ฉันเริ่มก่อน ฉันจะต้องได้ตามที่ต้องการไม่ช้าก็เร็ว

รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นจักรภพโทรมา เธอก็คิดว่าเขาน่าจะมาถึงโรงพยาบาลแล้ว

เธอคิดว่าจะใช้เล่ห์กลบางอย่างให้ใกล้ชิดกับชายหนุ่มได้

ทันทีที่เธอรับสายโทรศัพท์ เสียงของจักรภพก็ดังขึ้นทันที “ผมขอโทษจริงๆ นะ แต่ผมไม่คิดว่าจะไปรับคุณที่โรงพยาบาลได้แล้วล่ะ คุณขนิษฐา ถ้าคุณหาคนอื่นไปรับคุณไม่ได้ คุณจัดการออกจากโรงพยาบาลเป็นวันพรุ่งนี้จะได้ไหม?”

ขนิษฐาไม่ทันตั้งตัว เธอไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มจะกลับคำอย่างกะทันหัน

เธอรู้สึกโมโหมาก ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ถ้างั้นก็ช่างเถอะ! ฉันออกจากโรงพยาบาลเองได้!”

หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว เธอก็วางสายไปด้วยความหงุดหงิด

เธอแน่ใจว่าจักรภพจะต้องโทรกลับมาหาเธอเพื่ออธิบายเพราะเธอเคยเล่นลูกไม้นี้กับผู้ชายจำนวนมาก และมันใช้ได้ผลทุกครั้ง

อนิจจา โทรศัพท์เธอยังคงเงียบอยู่แม้ว่าเธอจะรออยู่ก็ตาม ซึ่งก็ผ่านไปสามนาทีแล้ว จักรภพไม่ได้โทรกลับมาเลย

ทันใดนั้น เธอก็รู้ว่าการปรากฏตัวของพี่ชายเมื่อวานนี้เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ เพราะทัศนคติของจักรภพที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปในเสี้ยววินาที

ในที่สุด เธอทำได้เพียงกัดฟันและจัดกระเป๋าเอง

ขณะเดียวกัน จักรภพกำลังขับรถพาเมธินีไปโรงพยาบาล

เมธินีอยากจะบอกเขาในตอนแรกว่าเธอปวดท้องก็เพราะเป็นประจำเดือน แต่ด้วยสีหน้าเขาที่จริงจังมาก เธอก็ไม่อาจเปิดปากปฏิเสธเขาได้

เขาอ่อนโยนแม้ว่าจะดูหยาบคายและเอาใจใส่ในความเข้มงวดของเขา เขาค่อยๆ แสดงจุดแข็งของเขาออกมามากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาไม่สนใจความสัมพันธ์แบบโรแมนติกจริงๆ เหรอ?

เข้าใจได้ว่าแพทย์เวรต้องตกใจมาก ฮะ? วันนี้คุณหมอเมธินีต้องลาพักไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเธอจะมาสุ่มตรวจ?