หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1965

หลังจากนั้นไม่นาน ห้องนั่งเล่นก็เต็มไปด้วยกลิ่นกาแฟจางๆ

แม้แต่รษิกาก็ทนไม่ไหวจนดื่มไปสองแก้ว กาแฟยังทิ้งรสชาติเอาไว้ในปากเธอหลังจากชิมด้วย

เลอศิลป์และจักรภพคุยกันไปเรื่อยเปื่อย พวกเขาคุยกันถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงหลายแห่งและเรื่องราวทางวัฒนธรรมที่น่าสนใจ เมื่อมองดูสภาพของจักรภพในปัจจุบัน เขาดูเหมือนเป็นคนละคนไปเลย

“เลอศิลป์ ฉันหายดีแล้วล่ะนะ และฉันคิดว่าถึงเวลาที่ฉันจะกลับมาทำงานแล้ว” นั่นเป็นการตัดสินใจของจักรภพหลังจากพิจารณามาอย่างถี่ถ้วนแล้ว

แต่เลอศิลป์ดูไม่รีบร้อนเลยหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขาแค่เหลือบมองจักรภพแล้วค่อยๆ ยกแก้วกาแฟขึ้นลิ้มรสชาติ

“นายแน่ใจเหรอว่านายโอเคแล้ว?” เขาถามอย่างใจเย็น

จักรภพพยักหน้า แววตาของเขานิ่งสงบและมีความสุข

“เลอศิลป์ ฉันเคยคิดว่าฉันกดดันในการทำงานมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าวงการธุรกิจเหมาะกับฉันดี และเป็นที่เดียวที่ฉันโดดเด่นได้”

นั่นคือสิ่งที่จักรภพสังเกตเห็นในช่วงนี้ เขาเคยคิดว่าทุกคนต่างถูกกดดันให้ก้าวหน้าในชีวิตโดยอาศัยผลประโยชน์ส่วนตัว

แต่เมื่อเขาได้คุ้นเคยกับเมธินี คุณสมบัติหลายประการของเธอก็มีอิทธิพลต่อเขา

สำหรับเมธินี ความรับผิดชอบในการเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลไม่ใช่แค่อาชีพ แต่ยังเป็นหน้าที่การงานที่เธอหลงใหลมากด้วย

เป็นผลให้จักรภพได้เข้าใจว่าธุรกิจสมุนไพรที่ครอบครัวของเขาบริหารนั้นสามารถช่วยเหลือคนไข้ได้หลายล้านคนด้วยเช่นกัน

ความร่วมมือกับเลอศิลป์ยังช่วยยกระดับอุตสาหกรรมและสร้างโอกาสการจ้างงานมากมายอีกด้วย

หลังจากการเปิดเผยดังกล่าว ในที่สุดจักรภพก็กำจัดความสงสัยและความหดหู่ที่คอยรบกวนเขามาตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาได้สำเร็จ

เมื่อมองดูแววตามุ่งมั่นของจักรภพ เลอศิลป์ก็นึกถึงสมัยที่พวกเขายังเด็กและมุ่งมั่นไล่ตามความฝันร่วมกันด้วยแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่

“ดีมากเลยนะที่คุณเรียกคืนความมั่นใจของคุณกลับมาได้” รษิกาพูดพลางยิ้ม