ผลจากการทดลองยาของเลอศิลป์ออกมาในครึ่งชั่วโมงให้หลัง
โชคดีสำหรับเขาที่ยาออกฤทธิ์ได้ดีมากและเขาก็หายจากอาการไออย่างสิ้นเชิง
แต่มันทำให้เขากระหายน้ำ และเหงื่อออกมามาก
“ดื่มน้ำหน่อย ยาจะกระตุ้นระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายให้ทำงานร่วมกันและกำจัดไวรัส” รษิกาอธิบายขณะยื่นขวดน้ำให้เขา
“มันจะส่งผลต่อผู้หญิงท้องหรือเปล่า?” เลอศิลป์ถามด้วยความเป็นห่วงรษิกา
“ไม่หรอก ยานี้จะถูกดูดซึมเข้าไปในผนังลำไส้และขับออกมาภายในแปดชั่วโมง มันจะไม่เป็นไร!” รษิกาปลอบใจเขาขณะที่เธอกินยาบ้าง
เมธินีทำตามอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะแจกจ่ายยาที่เหลือให้กับแพทย์และพยาบาล
เพียงเท่านี้ วิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในตอนเช้าก็หลีกเลี่ยงได้ในที่สุดในเวลาบ่ายโมง
จักรภพเข้าไปหาเจ้าหน้าที่จากศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคที่ทางเข้าโรงพยาบาลและแจ้งสถานการณ์ให้พวกเขาทราบ ทำให้พวกเขาตัดสินใจยกเลิกข้อจำกัดของโรงพยาบาล เขายังคงกังวลเกี่ยวกับบุคคลคนหนึ่ง จากนั้นจึงรีบกลับไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ และพบว่าเลอศิลป์และรษิกากำลังหวานซึ้งกันอยู่
“เลอศิลป์ รษิกา ทั้งสองคนไม่เป็นไรใช่ไหม? แล้วนี่เมธินีอยู่ไหน?” เขาถาม
เลอศิลป์กับรษิกายิ้มเมื่อพวกเขาเห็นว่าจักรภพเป็นกังวลมากแค่ไหน
“มาถามทำไมล่ะ? เป็นห่วงเธอเหรอ?” รษิกาหยอกเขา
จักรภพหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “ผมเดาว่าเธอคงไม่เป็นไรเหมือนกัน งั้นก็ดีแล้ว…”
“แล้วนายมายืนทำบ้าอะไรแถวนี้? ไปช่วยเธอในห้องฉุกเฉินสิ!” เลอศิลป์เร่งเขาอย่างหมดความอดทน
จักรภพพยักหน้าแล้ววิ่งออกจากห้องทำงานของผู้อำนวยการไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่ขาของเขาจะทำได้
รษิกาสามารถผลิตยาออกมาได้เร็วมากจริงๆ แล้วเมธินีก็ไม่เป็นไรแล้วเหมือนกัน ไม่ใช่แค่หลีกเลี่ยงวิกฤติในโรงพยาบาลได้ แต่พวกเขายังพาตำรวจมาจับกฤษณาไปด้วย! โชคดีนะที่ฉันไม่ได้ออกไปทันที ไม่งั้นฉันคงโดนเลอศิลป์จับได้ไปแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...