หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2007

“ขอบคุณครับ คุณเอกพล คุณศศิตา ผมเสียใจอย่างยิ่งที่ผมเป็นพ่อที่ไม่รับผิดชอบและทำร้ายรษิกาอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ อย่างไรก็ตาม คุณได้ทำหน้าที่เป็นพ่อแม่ของเธอและรักและเอาใจใส่เธอ ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะดูแลเธอต่อไป”

หลังจากการเยี่ยม คำพูดอำลาของการันต์ได้ทิ้งความประทับใจที่ยั่งยืนให้กับเอกพลและศศิตา

ศศิตามีความรู้สึกผสมปนเปกัน เพราะเธอไม่คิดว่าเธอสมควรได้รับการเรียกว่าแม่ของรษิกาอย่างที่การันต์กล่าวอ้าง

เธอเคยทำผิดพลาดหลายครั้งในอดีตและเพียงพยายามชดใช้ความผิดเหล่านั้น

โชคดีที่เธอยังมีโอกาสจะทำเช่นนั้น ไม่เหมือนการันต์ที่เพิ่งตระหนักได้ถึงความผิดพลาดเมื่อเขาใกล้จะตายแล้ว

เด็กๆ ก็ไปเยี่ยมการันต์ที่ห้องด้วย

ผู้ใหญ่ไม่ได้แจ้งให้เด็กๆ ทราบถึงความร้ายแรงที่แท้จริงของอาการป่วยของการันต์ แต่เลือกที่จะบอกเด็กๆ ว่าเขาแค่ป่วยเท่านั้น ผลก็คือ เด็กๆ เข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นเพียงอาการป่วยเล็กน้อย เช่น เป็นหวัดหรือมีไข้

ดังนั้น พวกเขาจึงให้กำลังใจการันต์โดยบอกให้เขาพักผ่อนให้เพียงพอและดื่มน้ำมากๆ เพื่อให้หายป่วยโดยเร็ว

การันต์รู้สึกตื้นตันจนน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาของเขาพร่ามัวไปด้วยความรู้สึกเสียใจและความปรารถนา

แม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ยังคงรู้สึกพอใจ

คืนนั้นเอง เลอศิลป์และรษิกาก็ได้จ้างรถพยาบาลเพื่อนำเขาไปยังบ้านของครอบครัวจารุวิทย์

เมธินีมอบบ้านหลังนี้ให้กับรษิกาเป็นของขวัญแต่งงานเมื่อเธอแต่งงานกับเลอศิลป์ รษิกาลังเลที่จะกลับไปที่บ้านที่เธอเคยอาศัยอยู่กับแม่ เพราะกลัวว่าความทรงจำที่พวกเขาเคยมีร่วมกันจะตามหลอกหลอนเธอ

หลายปีผ่านไปตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเดินผ่านประตูบานนั้น เมื่อเธอเดินเข้าไปข้างใน คลื่นแห่งความคิดถึงก็ซัดเข้ามาหาเธอ ทำให้เธอนึกถึงวัยเด็กและวัยรุ่นที่เธอใช้เวลาอยู่ที่นี่

บ้านหลังนี้สะอาดมาก เพราะรษิกาได้จ้างทีมทำความสะอาดมืออาชีพมาทำความสะอาดอย่างละเอียดก่อนหน้านี้

หลังจากที่การันต์เข้ามาอยู่ในบ้านหลังเก่า สีหน้าของเขาก็สงบลงทันที

“เลอศิลป์ รษิกา ขอบคุณมากนะ ผมโชคดีมากที่ได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่ที่นี่”

“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะจ้างผู้ดูแลมาดูแลพ่อเอง พ่ออย่าลืมกินยาเป็นประจำด้วย รษิกากับผมจะมาเยี่ยมพ่อทุกวันนะครับ” เลอศิลป์สัญญา