หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2009

ถึงเวลาห้าโมงเย็น เมธินีก็ทำงานเสร็จสิ้นในที่สุด เธอลงบันไดมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า

เธอเห็นจักรภพกำลังรอเธออยู่พร้อมช่อดอกไม้ในมือ ภาพที่เขารีบวิ่งมาหาเธอทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น และเธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม รู้สึกว่าความเหนื่อยล้าของเธอเริ่มจางหายไป

“คุณหมอเมธินี คุณจักรภพ คุณเป็นคู่รักกันแล้วเหรอ? โอ้โห เยี่ยมมากเลย คุณเข้ากันได้อย่างลงตัว!”

“ยินดีด้วย คุณหมอเมธินี ความปรารถนาของคุณเป็นจริงเสียทีนะคะ คุณจักรภพพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาเป็นคนเก่งมากเมื่อเขาช่วยเราคลี่คลายปัญหาได้สำเร็จก่อนหน้านี้ เขาเป็นผู้ชายแมนๆ คนหนึ่งเลยนะ!”

“ว้าว! คุณหมอเมธินีคบกับคุณจักรภพจริงๆ เหรอ? เยี่ยมเลย! ขอแสดงความยินดีด้วยนะ คู่รักคู่นี้ เมื่อไรจะแต่งงานกันล่ะคะ?”

เมธินีกับจักรภพได้เห็นรอยยิ้มของพนักงานที่กำลังเลิกงาน พวกเขาอวยพรให้คนทั้งคู่คบกันด้วยดี

เมธินีไม่ได้อับอายเลยแม้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ เธอยื่นมือออกไปและให้จักรภพรับไว้ รอยยิ้มร่าเริงปรากฏบนริมฝีปากของเธอ

“มาเถอะ ไปรับคุณเรขากัน เราจะไปกินอะไรอร่อยๆ กันคืนนี้” จักรภพบอกเธอ เขาจองโต๊ะที่ร้านอาหารคืนนี้ไว้แล้ว ขณะที่พวกเขาเดินไปที่รถ จักรภพก็เปิดประตูให้เมธินีราวกับเป็นสุภาพบุรุษ เขารอให้เธอขึ้นรถไปก่อนที่จะไปนั่งหลังพวงมาลัยรถ

เมธินีถือช่อดอกกุหลาบอยู่ เธอท่วมท้นไปด้วยความสุขใจ ก่อนที่รถจะสตาร์ท เธอก็พูดขึ้นมาว่า “เข้ามาใกล้ๆ สิ!”

“มีอะไรเหรอ?” จักรภพถามด้วยความสับสน เขาเข้าไปใกล้เธอเพราะคิดว่ามีอะไรผิดปกติในช่อกุหลาบ

ทันใดนั้น ริมฝีปากเธอก็มาแตะที่แก้มขวาของเขา โดยทิ้งรอยสีชมพูจางๆ เอาไว้

จักรภพผงะไปกับการกระทำที่กะทันหันของเมธินี แต่เขาก็รีบตั้งสติและเกาหัวอย่างกระอักกระอ่วนใจ รอยยิ้มเขินๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา ขณะที่เขาตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากจูบแล้ว เมธินีก็รู้สึกว่าตัวเองแก้มแดงด้วยความเขินอาย

“ไปกันเถอะ เรากลับบ้านไปรับแม่กันนะ!” เธอเร่ง

จักรภพเอียงคอ จากนั้นเขาก็สตาร์ทรถและขับออกจากโรงพยาบาล

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงละแวกบ้านของเมธินี จากระยะไกล จักรภพสังเกตเห็นว่าประตูบ้านเปิดกว้าง แววตาเขาฉายความสับสนออกมา

เขาเร่งเครื่องแล้วขับเข้าไปในลานหน้าบ้าน

เขาเริ่มรู้สึกมีลางสังหรณ์ขึ้นในใจ จึงเริ่มมองไปรอบๆ หลังจากลงจากรถ