หลังจากที่ปรับอารมณ์ตัวเองได้ รษิกาจึงเริ่มทำการฝังเข็มให้การันต์
ไม่นาน การันต์ก็เริ่มสงบลงเรื่อยๆ แต่เขาก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองลูกสาวของเขา
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาดูดีขึ้นกว่าเดิม สีผิวที่ซีดเซียวหายไป แต่เขายังคงตัวเหลืองมากกว่าคนทั่วไป
“วันนี้เราจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ” รษิกาพูดกับเขาด้วยเสียงอ่อนโยน
ถึงกระนั้น เธอก็ไม่ได้รอคำตอบจากการันต์ก่อนที่จะออกจากห้องไปและเรียกแม่บ้านให้เตรียมการสำหรับการเดินทาง
เลอศิลป์เดินไปข้างๆ ภรรยาและจับมือของเธอพลางพยักหน้าและยิ้ม เขาพูดว่า “คุณได้ทำทุกอย่างที่คุณสามารถทำได้แล้ว สิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตของเขาคือการมีคุณเป็นลูกสาว”
รอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของรษิกา “อาจจะใช่ แต่สิ่งที่โชคร้ายที่สุดในชีวิตของฉันคือการมีพ่อแบบเขา”
หลังจากเตรียมการเสร็จสิ้น เลอศิลป์และรษิกาจึงขับรถการันต์ไปยังโรงพยาบาล
การตรวจสุขภาพใช้เวลานาน แต่รษิกาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมธินีมีวันลาพักที่ยาวนาน ดังนั้น รษิกาจึงได้ขอให้ลลิตาช่วยจัดการงานบางอย่างของเมธินีชั่วคราว
ลลิตาได้จัดการตรวจหลายครั้งโดยไม่รอช้า
สองชั่วโมงต่อมา ผลตรวจก็ออก ลลิตายังได้จัดประชุมกับแพทย์หลายคนเพื่อสรุปรายงาน
เธอจึงบอกกับรษิกา “คุณหมอรษิกาคะ แพทย์จากหลายแผนกได้สรุปว่าก้อนเนื้อในท้องของคุณการันต์ทรงตัวแล้วและแสดงอาการยุบตัวลงด้วย เซลล์มะเร็งที่แพร่กระจายไปที่ที่อื่นก็เสถียรเช่นกัน ดังนั้น แพทย์จึงตั้งสมมติฐานว่าเขามีเวลาอีกสามเดือนที่จะมีชีวิตอยู่”
สีหน้าที่เศร้าโศกปรากฏบนใบหน้าของลลิตาหลังจากบอกข่าวนี้กับรษิกา และเธอได้กล่าวเสริมว่า “ฉันขอโทษนะคะ คุณหมอรษิกา”
“เขามีเวลาอีกสามเดือนที่จะมีชีวิตอยู่ รษิกา การรักษาของคุณกำลังได้ผล” เลอศิลป์กล่าวพลางลูบไหล่รษิกา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...