“คุณเขียนอะไรไว้? ให้เราดูหน่อยได้ไหม!” จิรายุพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น
อรอุษาตกใจสุดขีด เธอรีบขยำกระดาษเป็นก้อนแล้วกำมันไว้แน่น
“ไม่ต้องเลย! นั่นเป็นแค่เรื่องเด็กๆ จากเมื่อหลายปีก่อน ไม่มีอะไรให้ดูหรอก!”
ขณะที่พูด เธอแอบมองจิรายุอย่างเขินอาย แก้มของเธอมีสีแดงระเรื่อ
โชคดีที่อากาศหนาวเย็น และการที่ใบหน้าจะมีสีแดงจากความหนาวนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก ดังนั้นทั้งจิรายุและจักรภพจึงไม่สงสัยอะไร
ในทางกลับกัน จักรภพถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “คุณยังคิดจะไปอยู่ไหม?”
ลมหนาวพัดผ่าน ทำให้บรรยากาศดูมีอารมณ์ซึมเซาอยู่ชั่วขณะ
พวกเขาทั้งหมดเติบโตมาเป็นเพื่อนในวัยเด็กด้วยกัน และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะได้พบกันอีกเมื่อไรหากอรอุษาตัดสินใจที่จะจากไปอีกครั้ง
บางทีพวกเขาอาจจะแต่งงานกันไปแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น ความรู้สึกบริสุทธิ์ที่เคยมีในครั้งอดีตก็จะหายไป
รอยยิ้มบางๆ บานสะพรั่งบนใบหน้าอรอุษา “จริงๆ ฉันตั้งใจจะหลีกหนีจากความเป็นจริง แต่จากการที่พวกคุณมาที่นี่ ทำให้ฉันได้รับความกล้า ฉันควรเผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่างตรงไปตรงมา ดังนั้น ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว!”
ความปรารถนาที่เธอเคยตั้งไว้เมื่อหลายปีก่อนทำให้เธอนึกถึงบางสิ่ง
อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถจำได้ว่าเหตุใดเธอจึงมีความรู้สึกโรแมนติกต่อจิรายุในตอนนั้น ฉันรักเขาจริงๆ เหรอ? แต่ทำไมมันถึงเปลี่ยนเป็นเลอศิลป์ได้ในภายหลัง?
เมื่อได้ยินคำตอบที่เด็ดขาดของเธอ จักรภพและจิรายุก็ก้มหัวลงและยิ้มให้กัน
“แปลกดีนะ ขวดแห่งความปรารถนาทำให้นายเปลี่ยนไปนะจักรภพ แล้วยังทำให้อรอุษาตัดสินใจที่จะอยู่ต่อด้วย” จิรายุพูด
จักรภพและอรอุษาขึ้นรถ และเมื่อจอดรถแล้วพวกเขาก็ขับออกไป
“จะไปไหนกัน?” จิรายุรีบตามพวกเขาไปในรถของเขา
จักรภพไม่เคยคาดคิดว่าอรอุษาจะต้องการทำสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้คือการไปหารษิกา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...