หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2080

ความเจ็บปวดทำให้จิตใจของวิชุดาอยู่ในความโกลาหล ขณะที่เธอส่งเสียงร้องอย่างทรมาน แต่ทันใดนั้น เธอก็เริ่มหัวเราะบ้าคลั่ง

เธอกัดริมฝีปากจนเลือดทะลักออกมา ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว ขณะที่ดวงตาของเธอดูเหมือนจะหลุดออกจากเบ้าตา

ด้วยรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง เธอมองรษิกาอย่างเกรี้ยวกราด “แล้วจะเป็นอะไรไปถ้าฉันวางยาพิษแม่ของเธอตาย? รษิกา สมควรแล้ว! เป็นบ้าอะไรที่ไม่ยอมเลิกกับการันต์และยังคงเอาเงินจากเขา?! แม่เธอก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน! ฮ่าๆ...”

ความโกรธกลับเข้ามาในจิตใจของรษิกาอีกครั้ง ขณะที่เธอคว้าเข็มที่เจ็ด

แต่เลอศิลป์ก้าวเข้าหาเธอและคว้าตัวเธอไว้ เธอจะกลายเป็นฆาตกรถ้าฉันปล่อยให้ความโกรธทำให้ตาบอด

ยุพดีมองแม่ของเธอที่แสดงอาการเจ็บปวดด้วยสายตาที่แดงก่ำจากความโกรธ “นี่แกกล้าทำแบบนี้กับแม่ของฉันเหรอ? รษิกา! ฉันจะฆ่าแก!”

รษิกาใจเย็นลงแล้ว ความเจ็บปวดของวิชุดาจะลดลงในไม่กี่นาที เนื่องจากคำสารภาพของเธอได้ถูกบันทึกไว้ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสามารถปกป้องตัวเองต่อหน้าตำรวจในอนาคต เธอจะได้รับสิ่งที่สมควรได้รับ ฉันหวังว่าจะเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิตสำหรับเธอ เพื่อให้เธอเน่าเปื่อยในคุกจนกว่าจะตาย

ทันใดนั้น วิชุดาก็พุ่งเข้าใส่รษิกาและเลอศิลป์ด้วยมีดสั้นในมือของเธอ

ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เธอพูดว่า “ในเมื่อแกเป็นลูกสาวยอดกตัญญูนัก ฉันจะส่งแกไปหาแม่ของแกเพื่อให้แกได้แสดงความกตัญญูในตอนนี้!”

ความประมาทชั่วขณะของร่างกายทำให้รษิกาตกอยู่ในอันตราย

ในขณะนั้น ยุพดีดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งเพื่อช่วยแม่ของเธอ

สีหน้าของเลอศิลป์เคร่งเครียด ขณะที่เขาดึงรษิกาไปอยู่ด้านหลังของเขา เขามองมีดที่กำลังเข้าใกล้ตัวเขา ม่านตาของเขาหดเล็กลง

เขายกขาขึ้นและเตะมือของวิชุดาออกไป