หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 276

ครูพิมพ์รภาส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มแชทผู้ปกครองเพื่อต้องการทราบสถานการณ์ปัจจุบัน

แต่คำตอบที่เธอได้รับกลับไม่ใช่คำตอบที่หวังเอาไว้

ทุกคนรู้ดีว่าไอรดามีค่ากับเลอศิลป์มากแค่ไหน พวกเขาจึงออกไปตามหาเธอกัน โชคไม่ดีที่สวนพฤกษศาสตร์อยู่ใกล้ป่าและไม่มีใครไร้สติพอที่จะไปที่นั่น

เลอศิลป์อ่านข้อความของทุกคนและเขาก็หัวเสียมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่ายังไม่มีใครเจอไอรดาเลย

เขาไม่ได้รับการติดต่อจากรษิกาหลังจากทั้งสองแยกทางกันที่สวนพฤกษศาสตร์ เขาจึงไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง

ตะวันใกล้จะลับฟ้าและเขารู้สึกไม่ดีที่เธอซึ่งมีร่างกายอ่อนแอแต่ต้องมาออกตามหาด้วย

เขาจึงโทรหาเธอ

แต่ระบบเสียงอัตโนมัติบอกกับเขาว่าโทรศัพท์ของเธอไม่มีสัญญาณหลังจากที่เขาโทรไปหลายสาย

สายตาของเลอศิลป์ยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้น

ในขณะนั้น ครรชิตก็มาถึงพร้อมกับทีมของเขา “คุณเลอศิลป์ เราได้ส่งคนของเรากระจายออกไปในป่าและเริ่มการค้นหาแล้ว”

เลอศิลป์พยักหน้าและสั่งอย่างจริงจังว่า “ทำยังไงก็ได้ให้หาไอวี่ให้เจอแม้จะใช้เวลาทั้งคืน พวกเราต้องรีบแล้ว”

“เข้าใจแล้วครับ”

เลอศิลป์มองจอโทรศัพท์ของเขา เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันต้องไปที่สวนพฤกษศาสตร์ก่อน คอยแจ้งฉันเกี่ยวกับการค้นหาด้วย”

หลังจากพูดจบ เขาก็ตรงไปที่สวนพฤกษศาสตร์

มันก็มืดแล้ว ถ้าผู้หญิงคนนั้นยังไม่กลับมา ก็ไม่มีใครที่คอยดูแลพวกเด็กแฝดไม่ต้องบอกเลยว่าเธอจะจมอยู่กับความผิดมากอีกเพียงใดถ้าเด็กชายทั้งสองคนหายไปก่อนที่จะเจอไอวี่

เมื่อเขามาถึงสวนพฤกษศาสตร์ เขาก็พบว่าอชิกับเบนนี่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

ใจของเลอศิลป์ตกไปอยู่ตาตุ่ม เขาหันหลังกลับและตรงไปที่โรงแรมโดยภาวนาว่าเด็กๆ จะรออยู่ที่นั่น

ก่อนหน้านั้นในวันนี้ ไอวี่อยากจะมากับพวกเราด้วย แล้วทำไมฉันต้องเร่งแม่ให้รีบด้วย? ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง…