หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 429

รษิการู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเธอตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อนึกได้ว่าต้องไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียน เธอก็รีบลุกขึ้นไปล้างหน้าก่อนจะเปิดประตูลงไปชั้นล่าง

เหมือนเช่นเคย เธอได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของเด็กชายสองคนที่ประตู

ทั้งสองคนรอคอยให้แม่ของพวกเขาไปส่งที่โรงเรียน อชิและเบนนี่ตื่นเต้นจนลุกขึ้นมาจากเตียงแต่เช้าตรู่เพื่อไปรอรษิกาที่หน้าห้อง

แผนแรกของพวกเขาคือการเคาะประตูปลุกเธอ แต่พวกเขาตัดสินใจไม่ทำแบบนั้น เพราะรษิการู้สึกไม่ค่อยสบาย ด้วยความที่ไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของแม่ พวกเขาจึงเลือกที่จะออกไปรอข้างนอก

เมื่อรษิกาออกมาจากห้อง เธอเห็นดวงตาของเด็กชายเป็นประกายขึ้น "แม่!"

รษิกาลูบหัวของพวกเขา “มาพร้อมกันเลยนะจ๊ะ มาทานอาหารเช้ากันเถอะ แล้วแม่จะไปส่งพวกลูกที่โรงเรียนนะ”

ทั้งคู่พยักหน้าขณะจับมือของอีกข้างของรษิกา เด็กๆ จะมองดูเธอเป็นระยะเพื่อให้แน่ใจว่าหายดีแล้วหรือยัง

เมื่อพวกเขามาถึงชั้นล่าง ลิสาได้เตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว เมธินีก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นพวกเขา เมธินีก็ลุกขึ้นยืนและมองรษิกา “รู้สึกยังไงบ้าง?”

"รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ" รษิกายิ้ม “เดี๋ยวฉันจะไปส่งพวกเขาที่โรงเรียนเอง”

เมธินีพยักหน้าด้วยความโล่งใจ “งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”

เธอแวะมาก่อนในตอนเช้าเพราะเป็นห่วงสุขภาพของรษิกา

รษิกากำลังจะชวนเธอไปทานอาหารเช้า เมธินีก็พูดว่า “อ๋อ ฉันกินมาเรียบร้อยแล้ว พวกเธอกินกันได้เลย ฉันไปก่อนนะ”

เมื่อรษิกาได้ยินสิ่งที่เมธินีพูดจึงไม่ได้ยืนกรานให้เพื่อนอยู่ต่อ

หลังจากเมธินีบอกลาเด็กๆ แล้ว เธอก็หันหลังและเดินจากไป

หลังจากนั้นรษิกาก็ให้เด็กๆ นั่งที่โต๊ะอาหารก่อนที่จะพยายามตักอาหารให้พวกเขา