หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 445

เมื่อพูดถึงไอรดา รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกลายเป็นรอยยิ้มแบบฝืนๆ

ไอรดาไม่มีความสุขก็เพราะเธอ แต่รษิกาคงทำได้แค่เพียงให้อชิและเบนนี่ปลอบใจไอรดาเท่านั้น

เมื่ออชิและเบนนี่สังเกตเห็นสีหน้าของรษิกา พวกเขาก็ขมวดคิ้วและมีสีหน้าที่รู้สึกผิด “เราขอโทษนะครับแม่”

รษิกาขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเมื่อจู่ๆ พวกเขาพูดขอโทษขึ้นมา

เบนนี่พึมพำเบาๆ “เราไม่ควรอารมณ์เสียใส่แม่เพราะเรื่องไอวี่เลย แม่คงเหนื่อยมากทุกวัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ต่อจากนี้เราจะพยายามอย่างดีทำให้ไอวี่มีความสุข!”

“แม่ตั้งใจทำงานนะครับ เราจะดูแลไอวี่อย่างดี!” อชิพูดย้ำ

รษิกายิ้มอย่างพึงพอใจ “ขอบคุณนะลูกรัก”

“แต่จะดีกว่านี้ถ้าแม่ไปหาไอวี่บ้างครับ” เบนนี่พูดกระซิบ

หลังจากพูดออกมาแบบนั้นเขาก็กลัวว่ารษิกาจะได้ยิน ดังนั้นเขาจึงพูดแล้วยิ้มว่า “ถึงแม่จะไปหาเธอไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ เราจะช่วยดูแลไอวี่อย่างดีเอง!”

รษิกายิ้มและลูบหัวเบนนี่ เธอส่งเด็กทั้งสองเข้านอนก่อนที่จะลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของตัวเอง

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ไอรดาเศร้าสร้อยตั้งแต่ที่กลับมาจากโรงเรียน

คิ้วของเลอศิลป์ขมวดเข้าหากัน

เธอเพิ่งจะอารมณ์ดีขึ้นมากหลังจากรู้ว่ารษิกายังม่ได้ไปต่างประเทศในเร็วๆ นี้ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกหดหู่ใจอีกครั้งด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ได้

“ลูกเป็นอะไรไปเหรอ?” เขามองเธอด้วยความงุนงง

"คุณรษิกา...” ไอรดายอมรับอย่างหน้าบูดบึ้ง

แน่นอนว่ารษิกาป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เธออารมณ์แปรปรวนได้

เป็นเพราะพ่อที่ทำให้คุณรษิกาต้องหลบหน้าฉัน!

ตั้งแต่รษิกาปรากฏตัว เด็กทั้งสามคนดูเหมือนจะเกลียดฉัน