หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 457

ในขณะเดียวกัน อัครพลพยายามเกลี้ยกล่อมรษิกาให้ลองพิจารณารณภพดู “คุณก็ยังเด็กอยู่ คุณไม่ควรทุ่มเทให่กับงานไปทั้งหมด ฉันได้ยินมาว่ารณภพก็จะเข้าร่วมงานนี้ด้วย ฉันจำได้ว่าตอนงานวันเกิดของฉันพวกคุณสองคนเข้ากันได้ดีเลยนี่”

หลังจากได้ยินคำพูดของชายชรารษิการู้สึกพูดไม่ออก

อัครพลดูเหมือนจะกังวลเป็นพิเศษเกี่ยวกับชีวิตรักของเธอ ครั้งแรกเขาแนะนำให้เธอพิจารณาจักรภพ เมื่อสองวันก่อน เขาพูดถึงคนหนุ่มที่เป็นตัวแทนจากตระกูลดำรงกุลขึ้นมา และตอนนี้ก็เป็นรณภพอีก เธอค่อนข้างประทับใจกับความพยายามของชายคนนี้ในการพยายามทำให้เธอมีความสัมพันธ์ฉันคนรัก

“คุณกับรณภพเข้ากันได้ดีทีเดียว เพราะคุณทั้งคู่เป็นแพทย์เหมือนกันด้วย” อัครพลเน้นย้ำโดยพิจารณาสถานการณ์บางอย่าง

รษิการู้สึกแย่ที่ต้องปฏิเสธคำแนะนำของเขาในทันที เธอจึงมองชายคนนั้นอย่างกระอักกระอ่วนและตอบว่า “ฉันจะคิดเรื่องนี้หลังจากการให้คำปรึกษาทางการแพทย์นะคะ ตอนนี้งานนั่นคือทั้งหมดที่อยู่ในใจของฉันตอนนี้ ฉันเลยไม่มีอารมณ์ที่จะคิดเรื่องอื่น”

อัครพลมองผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่พอใจก่อนจะพูดว่า “ถึงแม้คุณจะรอได้ แต่ลูกสองคนของคุณเขารอไม่ได้ พวกเขายังเด็กมาก พวกเขาจะเติบโตโดยไม่มีพ่อได้ยังไงกัน?”

เมื่อเห็นว่าอัครพลยังคงยืนกรานแค่ไหน รษิกาก็เริ่มปวดหัว

นอกจากนี้ เธอยังรู้สึกได้ว่าบรรยากาศโดยรอบเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ

ผู้หญิงคนนั้นมีรอยย่นระหว่างคิ้วขณะที่เธอมองเลอศิลป์ซึ่งแสดงสีหน้าเคร่งขรึม และรู้สึกได้ว่าขมับของเธอสั่น

ขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะจบหัวข้อนี้อย่างไร เลอศิลป์ก็พูดขึ้นว่า “คุณปู่ครับ คุณหมอรษิกาเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอคนเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถ้าเธอจะหาพ่อให้พวกเขาจริงๆ เธอจะต้องพิจารณาให้รอบคอบ ผมไม่คิดว่าคุณปู่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้”

อัครพลขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นและถอนหายใจ "คุณพูดถูก คุณยิ่งทำได้ง่ายกว่าคุณหมอรษิกาอีกนะเรื่องนี้ เพราะคุณให้อัญชสาดูแลไอวี่ได้เพราะอีกไม่นานคุณสองคนก็กำลังจะแต่งงานกัน หากคุณรู้จักใครที่เหมาะกับคุณหมอรษิกา ก็ควรแนะนำเขาให้เธอรู้จักด้วยนะ”