หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 461

ในห้องทำงานนั้นมีเพียงรษิกาคนเดียว

เธอเปิดแล็ปท็อปและตั้งใจจะศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรคประจำตัวในเด็ก แต่ทว่าสิ่งที่อ่านไม่สามารถเข้าสมองไปได้เลย

รษิกาตั้งใจว่าพอกลับมาที่สถาบันวิจัยจะทำงาน เพื่อหวังว่าจะใช้มันเพื่อลืมคำพูดของ เลอศิลป์ก่อนหน้านี้

เธอไม่ได้คาดหวังเลยว่าทุกคนจะให้การสนับสนุนเรื่องที่จะไปร่วมการให้คำปรึกษาทางการแพทย์

เมื่อนั่งอยู่คนเดียวในสำนักงาน เธอก็ยังไม่สามารถถอดรหัสความรู้สึกหลากหลายที่เกิดขึ้นได้

รษิการับข้อมูลได้ไม่มากนักแม้ว่าจะจ้องที่หน้าจออยู่นานแล้ว

ขณะที่เธอกำลังหงุดหงิดสูงสุดจนใกล้จะระเบิด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

รษิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและชะงักเมื่อเห็นว่าใครโทรมา แม้ว่าจะลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ยังตัดสินใจรับสาย

“รษิกา เตรียมตัวถึงไหนแล้ว?”

รณภพอยู่ปลายสาย

รษิกาตอบอย่างพยายามระงับอารมณ์ว่า “ฉันยังพยายามทำความเข้าใจแนวทางการวิจัยของตระกูลดำรงกุลอยู่ แล้วคุณล่ะ?"

รณภพหัวเราะเบาๆ "เหมือนกัน แต่ว่านะ ผมตั้งใจจะไปที่นั่นเพราะอยากเรียนรู้ เพราะงั้นผมเลยไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาก”

หลังจากที่พวกเขาแลกเปลี่ยนความรู้กัน รณภพก็แนะนำว่า “งานจะจัดตอนสุดสัปดาห์นี้ แล้วเขาจัดที่นอกเมือง ผมจะแวะไปรับคุณและไปที่นั่นด้วยกัน คุณว่าดีไหม?"

ก่อนหน้านี้รษิกาตกลงที่จะไปที่นั่นกับเขาแล้ว แต่เมื่อรณภพพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง สีหน้าโกรธจัดของเลอศิลป์ลอยเข้ามา

หลังจากเงียบไปชั่วครู่รษิกาก็นวดขมับแล้วตอบด้วยน้ำเสียงขอโทษ “รณภพ ฉันว่าจะไปที่นั่นเอง”