หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 509

เลอศิลป์สวมบทบาทเป็นพระราชาและพูดต้อนรับอชิกับเบนนี่ว่า “ยินดีต้อบรับเข้าสู่งานเลี้ยง เจ้าเอลฟ์ผู้น่ารัก!”

แม้ว่าเขาจะพูดตรงตามบททุกอย่างได้ครบถ้วน แต่น้ำเสียงของเลอศิลป์นั้นช่างฟังดูเย็นชาจนไม่เข้ากับอารมณ์เสียเลย

จึงทำให้อชิกับเบนนี่รู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถแสดงบทบาทของตัวเองต่อไปได้

รษิกามองเลอศิลป์ด้วยท่าทางทำอะไรไม่ถูกพร้อมทั้งพูดขึ้นว่า “นี่คือเทพนิยายสำหรับเด็กๆ นะคะคุณเลอศิลป์ แต่คุณกำลังทำให้เด็กๆ กลัวนะ”

เลอศิลป์ไม่แน่ใจว่ารษิกาหมายความว่าอย่างไร เขาขมวดคิ้วมองเธอด้วยความสับสน

“คุณต้องใส่อารมณ์และความรู้สึกของตัวละครให้มากกว่านี้ พวกเราเพิ่งจะมีลูก ดังนั้นคุณควรจะทำตัวให้มีความสุขมากกว่านี้หน่อยนะคะ” รษิกาอธิบาย

คำพูดเหล่านั้นพรั่งพรูออกจากปากของรษิกาหลังจากที่เห็นว่าาการแสดงของเขาดูแข็งกระด้างเสียเหลือเกิน “พระราชากับพระราชินีกำลังจัดงานเฉลิมฉลองให้กับเจ้าหญิง แต่น้ำเสียงของคุณดูเหมือนไม่มีความสุขกับการเฉลิมฉลองเลย!” เธอรีบอธิบายให้เลอศิลป์เข้าใจขณะที่ใบหน้าก็แดงไปหมด

เลอศิลป์ขมวดคิ้วพร้อมกับจ้องมองเธอเงียบๆ

“ลองนึงถึงความรู้สึกตอนที่ไอวี่เกิดสินะ” รษิกาอธิบายเลอศิลป์ด้วยความอดทน

แววตาของเขากลับกลายเป็นเศร้าหมองทันทีที่ได้ยินรษิกาพูดขณะที่เขาเหลือบมองไปทางไอรดา

ภาพแรกที่ฉันได้เห็นไอรดามันเป็นสภาพที่แย่มาก เพราะฉะนั้นฉันจึงไม่รู้สึกอะไรนอกซะจากความโกรธ ความเสียใจ และไม่มีความตื่นเต้นใดๆ ทั้งสิ้น

ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันไปจ้องมองรษิกาและสงสัยว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่อเธอให้กำเนิดไอรดาในตอนนั้น

เมื่อรู้สึกได้ว่าเลอศิลป์ยังไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร รษิกาจึงพยายามให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่เขาทันที “คุณพูดคุยกับพนักงานที่อยู่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปในระหว่างงานปาร์ตี้ของบริษัทยังไงคะ?”

“ก็พูดแบบนี้แหละ” เลอศิลป์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันจะพูดประโยคนี้แทนคุณก็ได้ค่ะ…”