หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 608

เลอศิลป์ยังคอยดูไอรดาอยู่ในห้องนอนของเธอด้วยสีหน้าหม่นหมอง

ไม่ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเขากับรษิกาจะเป็นอย่างไร เขาก็ได้ให้สัญญากับไอรดาไปแล้ว เวลาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเขาที่จะได้รษิกากลับคืนมา

เช้าวันต่อมา เลอศิลป์ไปส่งไอรดาที่โรงเรียนอนุบาลตั้งแต่เช้าและบังเอิญได้พบลิสา

“ไอวี่!” เด็กชายทั้งสองคนทักทายไอรดามาแต่ไกล

ไอรดาผู้ร่าเริงทักทายกลับ เธอเขย่ามือพ่อของเธอแล้วเดินไปสมทบกับพวกเขา

เลอศิลป์ไม่ได้ขัดเธอ เขาแค่เตือนว่า “ช้าลงหน่อยลูก”

ไอรดาพยักหน้าตอบ

ในขณะเดียวกัน เมื่ออชิกับเบนนี่รู้ถึงการมาของเลอศิลป์หลังจากได้ยินเสียงของเขา ทั้งสองคนก็เงยหน้ามองเขาอย่างอึกอัก

เลอศิลป์จ้องมองเด็กชายทั้งสองคน ในขณะที่ดวงตาของเขาสะท้อนอารมณ์ที่ซับซ้อน

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทั้งสองคนจะไม่พอใจเลอศิลป์เหมือนกับแม่ของพวกเขา

ดังนั้น เลอศิลป์จึงสงสัยว่าพวกเขาสังเกตเห็นรษิกาที่โกรธเขาเมื่อวันก่อนหรือไม่

ถึงอย่างไรเลอศิลป์ก็ไม่อยากเสี่ยงให้สถาณการณ์กลับไปเป็นเหมือนเดิม

ขณะที่เขากำลังจมอยู่ในความคิด เสียงแหลมๆ ของเด็กชายทั้งสองคนก็ดังขึ้น

“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเลอศิลป์”

ขณะที่เลอศิลป์หันไปยังทิศทางของเสียงนั้น เขาเห็นอชิและเบนนี่โค้งคำนับอย่างสุภาพมาที่เขา เมื่อพวกเขายืดตัวขึ้นสายตาของพวกเขาก็เบนความสนใจไปที่อื่น

ในขณะนั้น เลอศิลป์รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของทั้งสองคนที่มีต่อเขา

เมื่อก่อนหน้านี้เด็กๆ หลบหน้าเขาราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน