หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 626

จักรภพให้ไอเดียเลอศิลป์มาสองสามอย่าง และพวกเขาก็แยกกันไปเมื่อเห็นว่าเริ่มจะดึกแล้ว

สายตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดเมื่อเขาออกจากร้านอาหารมาและเหลือบมองตั๋วคอนเสิร์ต แม้เขาจะมองออกว่ารษิกาเองก็หวั่นไหวอยู่เล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงสงสัยอยู่

เธอไม่ยอมรับแม้แต่ดอกไม้ของฉัน ถ้าฉันชวนเธอไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน เธอจะต้องปฏิเสธฉันแน่ๆ แต่จะเป็นยังไงถ้าไอวี่เป็นคนชวน? มันอาจจะได้ผล รษิกาจะไม่ปฏิเสธไอวี่อย่างแน่นอน

เลอศิลป์ยึดติดกับความคิดนั้น และรีบขับรถกลับไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์

เมื่อเขามาถึงบ้าน ไอรดาก็ทานมื้อเย็นเสร็จแล้ว และเธอกำลังขีดเขียนวาดรูปเล่นอยู่บนโต๊ะ คติยาเองก็นั่งอยู่ข้างๆ เธอ

“คุณเลอศิลป์” คติยาทักทายอย่างสุภาพ เมื่อเธอเห็นเลอศิลป์เดินเข้ามา หลังจากนั้นเธอก็ยืนขึ้นและปล่อยให้เขามานั่งข้างไอรดา

ไอรดาแค่เงยหน้ามาเหลือบมองประตูบ้านและทักทายด้วยเสียงสูงๆ ว่า “คุณพ่อ”

จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงไปวาดรูปต่อ

ตั้งแต่รษิกาบาดเจ็บ ไอรดาก็ได้ไปเยี่ยมรษิกาแค่ครั้งเดียว

ดังนั้นอารมณ์ของเธอจึงค่อยๆ แย่ลงเรื่อยๆ

วันนั้นเธออารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะอชิกับเบนนี่บอกเธอว่ารษิกาหายแล้ว และเธอก็ไปทำงานที่สถาบันวิจัย

ไอรดาคิดว่ารษิกาจะมารับอชิกับเบนนี่ที่โรงเรียน แต่เธอก็ผิดหวังเมื่อได้เห็นลิสามารับพวกเด็กผู้ชาย

“คุณหนูไอรดาอารมณ์ไม่ค่อยดีตั้งแต่กลับมาถึงบ้านค่ะ” คติยาพูดเมื่อเลอศิลป์เดินเข้ามาหาพวกเธอ

เลอศิลป์แค่พยักหน้าและบอกคติยาให้เธอออกไปก่อนได้

อันที่จริง เขาก็เห็นแล้วว่าไอรดาอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เขากลับมาถึงบ้าน แค่รษิกาคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ไอวี่หงุดหงิดได้แบบนี้

เลอศิลป์ค่อยๆ เดินเข้าไปหาไอรดาและนั่งลงข้างๆ เธอ เขาก้มหน้าลงเห็นไอรดากำลังเขียนอะไรยุกยิกอยู่บนกระดาษ ดูเหมือนเธอจะไม่รู้เลยว่าอยากวาดอะไร! ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้เอาแต่ลบหลังจากเขียนไปได้แค่สองบรรทัดล่ะ?