หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 645

การปรากฏตัวอย่างน่าเกรงขามของชายหนุ่มทำให้ทุกคนเงียบลงไป

มีบางคนในหมู่ฝูงชนตั้งสติได้ในที่สุดเมื่อเลอศิลป์เดินผ่านพวกเขาไปและคนคนนั้นก็กระซิบว่า “นั่นคุณเลอศิลป์นี่นา!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนที่มามุงดูก็แตกตื่นกันยกใหญ่ พวกเขาไม่ได้สนใจเรื่องชื่อเสียงของตัวเองอีกต่อไปขณะที่จ้องมองแผ่นหลังของเลอศิลป์

แม้ว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลที่สูงส่งของเมืองหัสดิน แต่พวกเขาก็เป็นแค่มดปลวกเมื่อเทียบกับเลอศิลป์ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังแทบจะไม่มีโอกาสได้เจอตัวจริงของเลอศิลป์เลยด้วยซ้ำไป

ดังนั้น ตอนนี้พวกเขามีโอกาสได้เจอเขาแล้ว พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเขาจนกว่าจะพอใจ

ใบหน้าของเลอศิลป์ก็เป็นเหมือนอาหารตาของทุกคน

รษิกาได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ท่ามกลางฝูงชนขณะที่มองดูชายผู้นั้นก้าวเข้ามาหาเธอ แววตาของเธอนิ่งขึงและเธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรดีในตอนนี้ ดูเหมือนช่วงนี้ฉันจะดวงซวยมาก ไม่ใช่แค่โดนคนเมาหาเรื่องตอนทำงานเท่านั้น แต่เลอศิลป์ยังมาอยู่ที่นี่ในช่วงเวลาแย่ๆ อย่างนี้ แล้วดันเป็นช่วงเวลาหลังจากที่เลอศิลป์พูดแบบนั้นกับฉันเสียด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างจากกัน แต่รษิกาก็ยังสัมผัสได้ถึงสายตาที่เขามองมาและแววตานั้นก็เจือไปด้วยความโกรธ

รษิกาอยากจะหนีไปจากตรงนี้ทั้งที่ความคิดจะหนีปัญหาไม่ได้ผุดขึ้นมาในหัวเลยตอนที่จรรยาภรณ์เริ่มก่นด่าเธอ

แต่สายตาของเลอศิลป์เพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกอยากจะหนีไปให้พ้นๆ ได้แล้ว

แล้วสายตาของเขาก็เป็นเหมือนหมุดที่ตอกให้เธอนิ่งอยู่กับที่และบีบให้เธอต้องอยู่ตรงนั้น

รษิกากำหมัดแน่นเพื่อสงบสติอารมณ์ลง

“เจตนินคะ ฉันรักคุณจริงๆ นอกจากการเป็นหมอที่ดีแล้ว รษิกามีอะไรอย่างอื่นอีกที่ดีมากไปกว่าที่ฉันมีคะ?”

จรรยาภรณ์ยังคงพูดไปเรื่อยๆ

เลอศิลป์ คุณเคยทิ้งเธอไปแล้ว ตอนนี้คุณจะมายืนกรานตามตื๊อเธออยู่อีกทำไมกัน?