หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 669

ไม่นานหลังจากนั้น คอนเสิร์ตก็เริ่มแสดงอย่างเป็นทางการ

ม่านค่อยๆ เปิดออกมาและเพลงที่ไพเราะก็เริ่มบรรเลง

ธีมของคอนเสิร์ตนี้เป็นดนตรีซิมโฟนีแบบตะวันตก บนเวทีมีเครื่องดนตรีหลากหลายชนิด นักดนตรีทุกคนยิ้มให้วาทยกร พวกเขาแต่งกายด้วยชุดสูทและหวีผมอย่างเรียบร้อย

มันเป็นภาพที่น่าพอใจมาก

เมื่อม่านเปิดออกจนหมด วาทยากรก็ยกมือขึ้นและปล่อยมือ จากนั้นการแสดงก็เริ่มต้นขึ้นอย่างนุ่มนวล

รษิกาตั้งใจดูบนเวที ความสนใจของเธอพุ่งไปที่ดนตรีอันสอดประสานกัน

แม้ว่าเลอศิลป์จะกำลังจ้องมองบนเวที แต่ความสนใจของเขากลับอยู่ที่หญิงสาวข้างๆ เขาแทน

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังตั้งใจฟังเพลงอยู่ เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วแน่น ความรู้สึกสิ้นไร้หนทางเกาะกุมอยู่ในใจเขา

ตามที่จักรภพพูด การมาดูคอนเสิร์ตเป็นช่วงเวลาที่ดีในการทำอะไรบางอย่างที่จะช่วยให้พวกเขาใกล้ชิดกันมากขึ้น

แต่รษิกาก็หลงใหลอยู่กับการแสดงมากเสียจนไม่สามารถขัดจังหวะเธอได้ในทันที

ขณะที่เขากำลังสงสัยว่าควรจะทำอะไรต่อดี ก็มีคนดึงเสื้อเขาจากข้างหลัง

เลอศิลป์หันกลับไปมองเด็กๆ

“ผมอยากดื่มน้ำครับ คุณเลอศิลป์” เบนนี่กระซิบที่ข้างหูเขา

เลอศิลป์พยักหน้าเล็กน้อยและรินน้ำจากเหยือกบนโต๊ะให้เด็กชายแก้วหนึ่ง

ไอรดาเองก็ขอให้รษิกาทำเช่นนั้นเหมือนกัน