หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 690

อชิกับเบนนี่เป็นเด็กที่ไม่ต้องพึ่งพาใครมาก และพวกเขาก็คุ้นเคยกับการทำงานอย่างยาวนานของรษิกา

หลังจากคุยกันเรื่องเจตนินกับเลอศิลป์แล้ว เด็กๆ ก็รีบไปอาบน้ำล้างหน้า จากนั้นก็อุ่นนมและขนมปังสำหรับมื้อเช้า

กริ่งประตูดังขึ้นขณะที่พวกเขาทานมื้อเช้ากันเสร็จพอดี

อชิกับเบนนี่มองหน้ากันด้วยความระแวดระวัง เมื่อพวกเขาเปิดเครื่องอินเตอร์คอมในบ้าน พวกเขาก็เห็นไอรดาโบกมืออย่างน่ารักอยู่ตรงหน้ากล้อง

เด็กๆ ยิ้มออกมาทันทีและเปิดประตูให้กับไอวี่ที่แสนจะน่ารักของพวกเขา

ข้างนอกนั้น เลอศิลป์ยืนอยู่ข้างไอรดาและจูงมือลูกสาวเอาไว้

เบนนี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินๆ เมื่อเห็นคนที่เขาเพิ่งพูดถึงไปเมื่อครู่นี้มาอยู่ตรงหน้า

ส่วนอชิยังคงนิ่งสงบอยู่และทักทายเลอศิลป์อย่างสุภาพ “สวัสดีครับ คุณเลอศิลป์ สวัสดีไอวี่”

“สวัสดี อชิกับเบนนี่!” ไอรดาดีใจมากที่ได้เจอเด็กๆ แต่เช้า และเธอก็ยิ้มกว้างเพื่อแสดงความยินดีปรีดานั้น

หลังจากทักทายกันแล้ว เธอก็มองไปในบ้านอย่างคาดหวัง เธออยากเจอรษิกามาก

อนิจจา เธอมองไม่เห็นรษิกาเลย

ไอรดาดึงมือพ่อเธออย่างไม่พอใจ และเลอศิลป์ก็เข้าใจความกังวลของเธอได้ทันที

เขามองข้ามหัวเด็กชายทั้งสองไปรอบๆ บ้าน เพียงเพื่อจะยืนยันได้ว่ารษิกาไม่อยู่

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นและถามว่า “แม่ของพวกเธอไปไหนเหรอ?”

รษิกาน่าจะเตรียมพร้อมไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียนได้แล้วในเวลานี้ แต่เธอก็ไม่อยู่บ้าน

คำถามของเขาทำให้อชิกับเบนนี่แอบเหลือบมองหน้ากัน พวกเขานึกออกได้ทันทีถึงเรื่องที่คุยกันเองเมื่อครู่นี้และลังเลว่าจะบอกพ่อของเขาดีไหมว่ามีชายหนุ่มรูปงามมารับแม่ของพวกเขาไปทำงานแล้ว

พวกเขาสองคนเท่านั้นที่สามารถมารับรษิกาไปได้