หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 725

“มีอะไรเหรอ?”

เจตนินขมวดคิ้วและสงสัยหลังจากที่เห็นใบหน้าไม่พอใจของเธอ

แต่รษิกาเพียงโบกมือให้เขาก่อนที่จะมองจรรยาภรณ์

จรรยาภรณ์ตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม? ทำไมเธอถึงเลือกไวน์ที่แรงขนาดนี้มาดื่มในมื้อเย็นนะ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อรษิกาไม่เห็นความผิดปกติหลังจากดื่มไวน์ไป เธอก็สงสัยว่าตัวเธอเองคงคิดมากเกินไป

หลังจากดื่มไวน์ไปสองแก้ว พวกเขาทั้งสามก็ตกอยู่ในความเงียบอย่างอึดอัดใจอีกครั้ง

สุดท้ายแล้ว เหตุผลที่พวกเขาอยู่ที่นี่ก็เพียงจะมาฟังคำขอโทษของจรรยาภรณ์

จรรยาภรณ์รับรู้ถึงความตึงเครียด เธอจึงพูดคุยติดตลกเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเพื่อกล่าวลา

หลังจากที่เธอออกไปแล้ว เจตนินหันไปหารษิกา “คุณหิวหรือเปล่า? คุณอยากไปกินที่อื่นไหม?”

พวกเขาทั้งคู่กินไม่ค่อยเยอะและอาหารก็เย็นไปแล้ว

แต่รษิการู้สึกมึนเล็กน้อย เธอสงสัยว่าจรรยาภรณ์สั่งไวน์อะไรมา แม้เธอจะดื่มเพียงเล็กน้อย แต่ผลของมันรุนแรงมาก

เธอส่ายหัวพร้อมกับขมวดคิ้วพร้อมกับตอบคำถามของเจตนินว่า “ไม่เป็นไร ฉันควรจะกลับบ้านเร็วอยู่ดี เพราะตอนนี้เด็กๆ คงอยู่ที่บ้านแล้ว ฉันไม่ปล่อยให้พวกเขารอฉันหรอก”

แน่นอนว่าเจตนินไม่รบเร้าและลุกขึ้นยืนเพื่อออกไปพร้อมกับเธอ

เมื่อพวกเขากำลังเดินลงข้างเพื่อจะออกจากร้านอาหาร จู่ๆ รษิกาก็ลื่นและเกือบจะล้มลง

โชคดีที่เจตนินเห็นพอดีและหันไปคว้าตัวเธอไว้ได้ทันเวลา

“ขอบคุณค่ะ” รษิกาพึมพำก่อนจะปล่อยมือออกไป

เจตนินยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ”