หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 731

รษิกามองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ เมื่อคิดได้ว่าเขามาช่วยเธอจากสถานการณ์นี้แม้จะโกรธอยู่ เธอก็รู้สึกหวั่นไหวและมีสีหน้าอ่อนลงขณะที่เธอเล่าให้เขาฟังอย่างสั้นๆ และกระชับว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวันก่อน

“คุณจรรยาภรณ์บอกเจตนินให้ติดต่อฉัน บอกว่าเธอต้องการขอโทษฉันเป็นการส่วนตัว ฉันก็ไปตามนัดเพราะฉันปฏิเสธเธอไม่ได้ ฉันไม่คิดเลยว่าจะถูกถ่ายรูปเอาไว้หลังจากนั้น รูปที่เราจับมือกันนั่นคือเจตนินเขาช่วยพยุงฉันเพราะฉันจะตกบันได ฉันรู้ว่าฉันดื่มไวน์เข้าไปตอนที่กินข้าว ก็เลยไม่ได้ขับรถ เจตนินเลยขับไปส่งฉันแทนเพราะยังไงเราก็ไปทางเดียวกัน แล้วเขาก็แค่ส่งฉันที่หน้าทางเข้า ไม่ได้ลงมาจากรถเลยด้วยซ้ำไป”

เธอรู้ว่าคำอธิบายแบบไหนที่เขาต้องการจากเธอ จึงเลือกส่วนที่เขาต้องการได้ยินโดยหวังว่ามันจะช่วยให้เขาใจเย็นลงบ้างและไม่ผลักให้เธอต้องตกที่นั่งลำบากต่อหน้าสื่อมวลชน

ดวงตาของเลอศิลป์เคร่งขรึมขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำอธิบายจากเธอ ความสงสัยในแววตานั้นหายไปพร้อมกับความโกรธในใจเขา แต่เขาก็รู้สึกวว่ามีบางอย่างผิดปกติขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“ถ้าจรรยาภรณ์อยากจะขอโทษคุณ แล้วทำไมในรูปถึงมีเจตนินกับคุณแค่สองคนเท่านั้น? เธอหายไปไหนล่ะ?”

น้ำเสียงของรษิกาเจือความลังเลขณะที่เธอตอบพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณจรรยาภรณ์บอกให้เรากินข้าวกันไปก่อนเพราะเธอเจอรถติดอยู่ รูปพวกนั้นถ่ายมาตอนที่เรากำลังรอเธอ”

แววเย็นยะเยือกพาดผ่านสายตาของเลอศิลป์ขณะที่เขาพยักหน้า

“ข่าววันนี้มันเป็นแแค่ความเข้าใจผิดจริงๆ คุณอย่าโกรธเรื่องนี้เลยนะ คุณเลอศิลป์ กลับเข้าไปกันเถอะค่ะ” รษิกาเร่งเร้าพลางขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่ามีคนถ่ายภาพอยู่ตรงมุมห้อง

เลอศิลป์มองตามสายตาเธอไปและหรี่ตาอย่างอันตรายเมื่อเห็นกล้องอยู่ตรงมุมห้องนั้น

พอเห็นเช่นนี้แล้ว นักข่าวที่ถือกล้องอยู่ก็ตัวสั่น ก่อนจะลุกขึ้นด้วยความหวาดกลัวและวิ่งหนีไป

ตอนนั้นเองที่เลอศิลป์หันกลับมา “คุณจะขึ้นรถไปได้หรือยังล่ะ? คุณรษิกา” เขาถามอย่างเฉยเมย

รษิกาไม่คิดว่าเขาจะยืนกรานแบบนี้จึงรู้สึกสิ้นหวัง “เรื่องนี้มีคนเข้ามาเกี่ยวเยอะแล้วนะคะ ฉันไม่อยากให้กระทบกับคนอื่นอีก”

เมื่อพูดออกมาแล้ว เธอก็เห็นว่าดวงตาของชายคนนั้นเคร่งขรึมและตึงเครียดมากกว่าเดิม