หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 733

จักรภพยิ้มอย่างเปี่ยมความหมายเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนเขา “นายมาคนเดียวไม่ได้นะ คนที่ปู่ฉันช่วยก็คือคุณหมอรษิกา ดังนั้นนายจะต้องพาเธอมาด้วย”

เลอศิลป์ตอบด้วยการหัวเราะเบาๆ “ฉันคิดว่าจะทำอย่างนั้นแหละ”

หลังจากคุยเรื่องสัพเพเหระกันอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งสองก็วางสายไป

เลอศิลป์หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น

ตอนนั้น รษิกาก็ทำอาหารเย็นเสร็จแล้วและนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารพร้อมกับเด็กๆ พวกเขารอให้เลอศิลป์มานั่งและทานอาหารด้วยกัน

ร่องรอยของความอบอุ่นฉายผ่านดวงตาของเลอศิลป์เมื่อเขาเห็นภาพนั้นที่อยู่ตรงหน้าเขา เลอศิลป์เดินเข้าไปและเมื่อเห็นว่ามีชุดจานชามอีกชุดวางอยู่ เขาก็ถามออกมาทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว “คุณเตรียมไว้ให้ผมด้วยเหรอ? คุณรษิกา”

รษิกาพยักหน้าเบาๆ เป็นคำตอบ “เพราะฉันรบกวนให้คุณต้องรับส่งอชิกับเบนนี่ที่โรงเรียนในอีกไม่กี่วันข้างหน้าค่ะคุณเลอศิลป์ คุณจึงมากินอาหารเย็นที่บ้านฉันได้”

ก่อนที่เลอศิลป์จะทันได้ตอบ ไอรดาก็ยกมือขึ้นด้วยความยินดี “ขอบคุณค่ะ คุณรษิกา!”

รษิกายิ้ม เธอรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าเดิม ขณะที่มองเด็กหญิงกำลังดีใจ

เมื่อไอรดาตอบกลับมาเช่นนั้น เลอศิลป์กลับเลิกคิ้วขึ้นแต่ไม่ได้พูดอะไร เขาแค่หยิบส้อมขึ้นมาเริ่มทานอาหาร

หลังจากมื้อเย็น เด็กหญิงก็ยังไม่อยากจะกลับไป

เมื่อเห็นว่ามันยังไม่ดึก รษิกากับเลอศิลป์ก็ไม่คัดค้านและยอมให้เด็กๆ ได้เล่นกันอีกพักหนึ่ง

หลังจากทำความสะอาดห้องทานข้าวแล้ว รษิกาก็ออกจากห้องครัวไปเจอเลอศิลป์นั่งอยู่ที่โซฟาพลางขมวดคิ้วแน่น มือเรียวๆ ของเขากำลังนวดขมับอยู่ ดูเหมือนเขาจะปวดหัว

เมื่อคิดถึงอาการนอนไม่หลับของเขาในช่วงนี้ เธอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างลังเลและพูดเบาๆ ว่า “ให้ฉันนวดให้ไหม มันจะช่วยอาการนอนไม่หลับของคุณได้นะ”

เลอศิลป์ดึงมือของเขาออกและหันกลับมามองเธอก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณทำแบบนี้เพราะผมช่วยคุณไว้วันนี้ ก็ช่างมันเถอะครับ”

เขาไม่อยากให้เธอทำตัวดีๆ กับเขาเพียงเพื่อเป็นการตอบแทน

ด้วยบุคลิกของรษิกา ถ้าเธอตั้งใจจะทำเพื่อตอบแทนเท่านั้น เธอคงไม่มานวดให้ฉันหลังจากได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้แน่ ความจริงก็คือเธอทำแบบนี้เพื่อให้เห็นว่าเธอไม่ได้ทำดีกับฉันเพียงเพื่อจะตอบแทนกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เท่านั้น ดี แค่นี้ก็พอแลวสำหรับฉัน