หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 784

อัญชสาไม่รู้ว่าเลอศิลป์จะพาเธอไปที่ไหน แต่เธอก็ไม่กล้าถาม เธอกลัวว่าเขาจะส่งเธอตรงไปที่โรงแรมถ้าเธอพูดอะไรออกไป

ขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ เธอก็เริ่มคุ้นกับถนนเส้นนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

“เราอยู่ที่ไหน...” เธอพูดอย่างลังเล

“ผมจะส่งคุณไปที่บ้านแม่ผม”

ศศิตามองอัญชสาในแง่ดีมาโดยตลอด ถ้าเธอรู้ว่าเขาไล่อัญชสาออกจากบ้าน เธออาจจะรบกวนเขาด้วยคำพูดของเธออีกครั้ง

เขาอยากจะส่งอัญชสาไปที่นั่นแล้วค่อยอธิบายสถานการณ์ให้แม่ของเขาฟัง

ด้วยวิธีนี้ก็จะไม่มีอะไรที่เธอสามารถพูดออกมาได้

ใจของอัญชสาจมดิ่งลงเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น

เหตุผลเดียวที่เธอสัญญาว่าจะออกจากบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ก็เพราะเธอจะไปหาศศิตาในภายหลัง เธอหวังว่าจะได้พูดคุยกับศศิตาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความตั้งใจที่จะได้โอกาสกลับไปอยู่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์

หากเลอศิลป์จะส่งเธอไปที่บ้านของศศิตาในตอนนี้ เธอก็ไม่มีทางที่จะแต่งเรื่องต่อหน้าศศิตาได้

ทว่า มันสายเกินไปแล้วเมื่อเธอเห็นว่ากำลังมุ่งหน้าไปที่ใด สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือมองเขาขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ของศศิตา

"คุณเลอศิลป์ คุณอัญชสา” พ่อบ้านรีบต้อนรับพวกเขาอย่างสุภาพ

เลอศิลป์พยักหน้าและชี้นิ้วให้พ่อบ้านยกกระเป๋าเดินทางของอัญชสาไป

พ่อบ้านเข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อและรีบคว้ากระเป๋าทันที ก่อนจะเดินตามผู้มาเยือนทั้งสองเข้าไปในห้องนั่งเล่น

ในขณะนั้น ศศิตากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ เมื่อเธอเห็นมีคนมา เธอก็วางช้อนส้อมลงด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีกระเป๋าเดินทางด้วยล่ะ?”