หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 792

คืนต่อมา หลังจากเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว รษิกาก็ลงไปข้างล่างและเตรียมที่ออกไปพบเจตนิน

ขณะที่เธอลงบันได อชิและเบนนี่ก็เข้ามาขวางทางเธอไว้

“แม่ครับ คุณเจตนินไม่มารับแม่เหรอ?”

แม้จะรออยู่นาน แต่พวกเขาก็ไม่เห็นวี่แววของเลอศิลป์เลย พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องคิดหาทางประวิงเวลาไว้

รษิกาสับสนเมื่อได้ยินคำถามของพวกเขา "คุณเจตนินต้องการพบกับผู้ร่วมงานของเราตั้งแต่เนิ่นๆ ดังนั้นแม่ก็เลยจะไปเอง มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?”

อชิกับเบนนี่ไม่สามารถคิดคำตอบได้ทันที พวกเขาต่างมองหน้ากันแล้วยิ้มกว้าง แต่ยังคงขวางทางของรษิกาไว้อย่างนั้น

“ลูกสองคนเป็นอะไรกันเนี่ย?” รษิกาก้มลงสบตาของพวกเขา

อชิและเบนนี่เงียบลงอีกครั้ง

“แต่แม่ครับ ป้าเมธินียังมาไม่ถึงเลยนะ” อชิพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะ

รษิกาเหลือบมองเวลา ตอนนี้เมธินีน่าจะเลิกงานแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะตกลงกันในตอนเช้าว่าเมธินีจะมาทันทีหลังเลิกงาน แต่เธอก็ยังไม่มาเสียที

เนื่องจากเป็นเวลากลางคืนแล้ว รษิกาจึงกังวลที่จะทิ้งอชิและเบนนี่ไว้ตามลำพัง

“เดี๋ยวแม่โทรหาป้าเขาก่อน” รษิกาหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาแล้วโทรหาเมธินีซึ่งรับสายทันที

ก่อนที่รษิกาจะทันได้พูด เสียงของเมธินีก็ดังขึ้น “ขอเวลาอีกสิบนาที! รถติดมากเลย เฮ้อ!"

ตอนที่รษิกากำลังจะตอบ เมธินีก็พึมพำ “รถคันข้างหน้าดูคุ้นมากเลย…”

รษิกาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ทำไมล่ะ? เป็นคนที่เรารู้จักเหรอ?”

ยิ่งเมธินีจ้องมองรถคันข้างหน้ามากเท่าใด มันก็ยิ่งดูคุ้นเคยมากขึ้นเท่านั้น “ดูเหมือนว่ารถคันนี้กำลังไปแถวๆ บ้านของเรานะ เขาน่าจะอาศัยอยู่ที่นี่แหละมั้ง”

ฉันเคยเห็นรถคันนี้ที่ไหนมาก่อนนะ?

ฉันจำได้แล้ว! นั่นรถของเลอศิลป์นี่นา! รษิกาบอกว่าเธอจะไปงานเลี้ยงที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมจู่ๆ เลอศิลป์ถึงมาที่นี่ล่ะ? พวกเขาจะไปด้วยกันงั้นเหรอ?