หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 794

แววตาของรษิกามีร่องรอยของการการเยาะเย้ยตนเอง

เธอกังวลว่าเลอศิลป์จะมีปัญหากับเจตนินเพราะเธอ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเข้าใจผิดไปหมดแล้ว

ในขณะเดียวกัน เลอศิลป์ก็มีปัญหากับเธอเพราะเจตนิน

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอเปลี่ยนไป เลอศิลป์ก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดอาจเป็นการชี้นำจนมากเกินไป

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและพร้อมที่จะอธิบายตัวเอง แต่รษิกาก็ตัดบทเขาเสียสิ้น

“ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ คุณไปอธิบายเหตุผลกับคุณเจตนินเองก็ได้นี่คะ ฉันเป็นแค่นักวิจัยในโครงการนี้ ทั้งคำพูดและการปรากฏตัวของฉันมันไม่ได้มีน้ำหนักมากนัก ดังนั้นถึงฉันจะไม่ได้ไปร่วมพิธี แต่งานมันก็สามารถดำเนินต่อไปได้โดยไม่ติดขัด”

รษิกามองชายตรงหน้าเธอด้วยแววตาเยาะเย้ยในขณะที่เธอพูดต่อ “ฉันเป็นแค่สมาชิกที่ไม่ได้สำคัญมากกับโครงการนี้ ถ้าไม่เข้าร่วมพิธีในวันนี้ เพื่อนร่วมงานจะถือว่าฉันไม่เข้าสังคมและจะนำปัญหามาให้ฉันในอนาคตได้ คุณเลอศิลป์ รบกวนอย่าทำให้ฉันต้องตกที่นั่งลำบากเลยค่ะ”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วลึกขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหญิงสาว เธอเข้าใจเขาผิดไปแล้วจริงๆ

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการจะสื่อสักหน่อย!” เขาประกาศ

อย่างไรก็ตาม คำตอบของเขาทำให้รษิกาเยาะเย้ยกลับมาก็็เท่านั้น “แล้วคุณหมายถึงอะไร? คุณเลอศิลป์ คุณมาระบายอารมณ์เอาที่ฉันเพราะคุณเสียข้อตกลงทางธุรกิจเหรอ?”

ด้วยความโกรธ เลอศิลป์จึงหรี่ตาลง เขาคิดไม่ออกว่าจะอธิบายตัวเองอย่างไรดีในขณะที่เขาติดอยู่ในสถานการณ์ที่เริ่มรุนแรง เขาจึงเอื้อมไปจับข้อมือหญิงสาวไว้ด้วยความไม่อยากให้เธอหลุดลอยไป

รษิกาพยายามดิ้นออกจากการเกาะกุมของเลอศิลป์โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย แต่เขาแข็งแกร่งกว่าเธอมาก

“เลอศิลป์ ฟ้าศิริสวัสดิ์ สิ่งที่คุณทำอยู่มันไม่มีความหมายอะไรเลย!” หลังจากดิ้นรนมาระยะหนึ่ง รษิกาก็เริ่มหงุดหงิดและจ้องมองชายตรงหน้าเธอ

เลอศิลป์อ้าปากค้าง แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อระงับความโกรธของเธอ ในท้ายที่สุดการโต้ตอบของเขาก็สั้นมากๆ “คุณไปไม่ได้”

ชั่วขณะหนึ่ง บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองก็เต็มไปด้วยความตึงเครียด