ฝนทิพย์หงุดหงิดอยู่แล้ว การที่เธอโดนจักรภพสั่งสอนก็ทำให้เธอยิ่งดื้อรั้นจะโต้เถียงมากขึ้นไปอีก
“ฉันว่าพี่นั่นแหละที่เป็นคนทำเรื่องโง่เขลา!”
สิ้นคำนั้น เธอก็จ้องมองจักรภพเขม็งก่อนที่จะหันหลังเดินฮึดฮัดอออกไปจากห้องทำงาน
แสดงว่าพี่ชายแท้ๆ ของฉันเองก็ต่อต้านฉันใช่ไหม? เดาว่าฉันคงต้องไปพบอัญชสาแล้วสินะ!
ขนาดฉันยังมองออกว่าคุณศศิตาอยากให้อัญชสามาเป็นลูกสะใภ้ ฉันจำได้ว่าเธอถึงกับลงมือกำจัดรษิกาเองด้วยซ้ำเมื่อคราวก่อนนี้
เลอศิลป์กำลังพยายามจะจีบรษิกาในตอนนี้ แต่เขายังไม่ได้ยกเลิกการหมั้นของเขาเลยด้วยซ้ำ
ผลลัพธ์ของการแย่งชิงกันระหว่างอัญชสาและรษิกานั้นชัดเจน อัญชสาคือลูกสะใภ้ที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรมของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์
พี่จักรภพกำลังช่วยนังสารเลวรษิกา เขาถึงกับบอกว่าที่ฉันพยายามช่วยเหลืออัญชสานั้นเป็นเรื่องโง่เขลา
ฉันคิดว่าพี่จักรภพก็คงจะหลงประเด็นนี้ไปอย่างชัดเจน เขาคงเสียสติไปแล้วแน่ๆ!
จักรภพรู้สึกได้ว่าขมับเขาเต้นตุบๆ ขณะที่จ้องมองน้องสาวของเขาเดินห่างออกไป
หลังออกจากคชาเรศกรุ๊ป ฝนทิพย์ก็กดเบอร์โทรของอัญชสาในทันที
อัญชสากำลังอยู่กับศศิตา วันนั้นศศิตามีธุระต้องจัดการ ดังนั้นอัญชสาจึงถูกทิ้งไว้คนเดียว เธอกำลังกดเปลี่ยนช่องทีวีไปอย่างไร้จุดหมาย
เมื่อเห็นชื่อของฝนทิพย์ปรากฏบนหน้าจอ อัญชสาก็ลุกขึ้นนั่งทันที “ฝนทิพย์เหรอ? มีอะไร?”
“อัญชสา!” ฝนทิพย์มีน้ำเสียงเศร้าโศกเป็นอย่างมาก
ร่องรอยแห่งการหมดความอดทนฉายผ่านแววตาของอัญชสา แต่น้ำเสียงของเธอก็ไม่ได้เป็นเช่นแววตา แต่กลับแสดงความเป็นห่วงขณะที่ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ใครรังแกคุณหรือเปล่า?”
คำนั้นทำให้ฝนทิพย์รู้สึกผิดหนักกว่าเดิม เธอฮึดฮัดและตอบกลับไปว่า “พี่ชายฉันน่ะสิ!”
อัญชสาเลิกคิ้วขึ้น “เขาทำอะไรคุณเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...