หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 864

เลอศิลป์รู้สึกสิ้นหวังไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของจิรายุ

ฉันพยายามต่อต้านไอวี่ตั้งแต่เมื่อไร? ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เขาพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะใจรษิกากลับมา

แต่รษิกาก็ไม่หวั่นไหวกับการกระทำของเขาเลย

เธอถึงกับใกล้ชิดกับชายอื่นด้วยซ้ำ

เขาจะทนอยู่ได้อย่างไร?

เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธเลยหรือ?

จิรายุจ้องมองเขาด้วยท่าทีเศร้าหมอง “จากการสังเกตของฉัน คุณรษิกาก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่จะมาเป็นแม่ของไอวี่นะ เธอดูแลไอวี่เป็นอย่างดี ข้อบกพร่องเดียวที่เธอมีคือลูกสองคนของเธอเท่านั้น” เขาจิบกาแฟ เขาถามโดยส่งสายตาที่เปี่ยมความหมาย “ถ้าดูจากบุคลิกของนาย นายก็ไม่น่าใส่ใจการมีอยู่ของเด็กสองคนนั้นนะ จริงไหม?”

เลอศิลป์เปิดปากพูด “นายน่าจะรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะตัดสินใจเองได้นะ”

จะพูดอีกอย่างก็คือ เขากำลังบอกจิรายุว่าไม่ใช่เขาที่จะไม่ยอมรับเด็กสองคนนั้น

เป็นรษิกาต่างหากที่จะไม่ยอมรับเขา

ดวงตาของจิรายุฉายแววประหลาดใจ

เขาไม่คิดว่าเลอศิลป์จะมาเจอกับสถานการณ์อย่างนี้ถ้าดูจากคุณสมบัติต่างๆ ที่เลอศิลป์มี

จิรายุพยายามจะซ่อนรอยยิ้มเอาไว้เมื่อเห็นท่าทีหงุดหงิดใจของเลอศิลป์

หลังผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง เขาก็พูดอย่างจริงจังว่า “ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉันก็เห็นว่าคุณรษิกาชอบไอวี่มาก ไม่ว่าระหว่างพวกนายสองคนจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ขอแนะนำให้นายอย่ากีดกันไม่ให้เธอพบกับคุณรษิกา ฉันบอกนายไปแล้วว่าการได้ใช้เวลากับคุณรษิกามากๆ จะเป็นประโยชน์กับอาการของเธอ”

เลอศิลป์นึกถึงสายโทรเข้าและข้อความมากมายจากรษิกาที่เขาไม่ได้สนใจระหว่างทางมาที่นี่ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย “ฉันเข้าใจ”

จิรายุพยักหน้า “เพื่อให้ไอวี่ลงมาจากรถ ฉันโกหกเธอโดยบอกว่าคุณรษิกาจะมาที่นี่ในไม่ช้านี้ เธอจะโวยวายอาละวาดขึ้นมาอีกครั้งแน่ถ้าตื่นมาแล้วไม่เจอคุณรษิกา ความเชื่อใจที่เธอมีให้ฉันก็จะลดลงไปด้วย ถ้าเป็นไปได้ นายก็ขอให้คุณรษิกามาที่นี่หน่อยเถอะนะ”

มันไม่สะดวกกว่าเธอที่จะให้คุณรษิกามาที่นี่? ทำไมเขาถึงต้องทำอะไรให้มันซับซ้อนด้วยนะ?