หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 87

รษิการีบดึงสติและละสายตาจากอัญชสาไปอยู่ที่จักรภพแทน

ด้วยสายตาที่เฉียบคม จักรภพใช้เวลาไม่นานก็สังเกตได้ถึงความอึดอัดระหว่างหญิงสาวทั้งสองคน เขาเดินไปหารษิกาด้วยท่าทีสบายๆ และพยายามยืนบังสายตาที่อัญชสาจ้องมองมาเอาไว้

“คุณหมอรษิกา คุณปู่ของผมรอคุณอยู่ข้างบนแล้ว เราไปกันเลยไหมครับ?”

รษิกาพยักหน้า

ด้วยเหตุนั้น จักรภพจึงหันไปขอตัวกับอัญชสาและเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองพร้อมกับรษิกา

ทันทีที่ทั้งสองเดินขึ้นบันไดไป อัญชสาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “คุณรษิกา ฉันได้ยินว่าวิธีการรักษาของคุณทำให้คุณปู่อาการดีขึ้นมาก ฉันเลยคิดว่าจะขอใช้โอกาสนี้ขึ้นไปเยี่ยมท่านและดูวิธีการรักษาที่น่าทึ่งของคุณด้วยนะคะ”

หลังจากพูดจบรษิกาก็เดินตามหลังพวกเขาไป

รษิกาขมวดคิ้วและไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เนื่องจากจักรภพไม่ได้ค้านอะไร เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำเหมือนว่าอัญชสาไม่มีตัวตน

ภายใต้การดูแลของรษิกา อัครพลก็ค่อยๆ ฟื้นตัวดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถย้ายกลับไปที่ห้องนอนของเขาได้แล้ว

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องของอัครพล ก็พบว่าเขานอนอยู่บนเตียงและดูเหมือนว่ากำลังอารมณ์ดี

“คุณปู่ครับ คุณหมอรษิกามาถึงแล้วครับ” จักรภพเอ่ยขึ้นและเดินนำรษิกาไปที่เตียงนอน

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น อัครพลก็มองไปที่รษิกาด้วยรอยยิ้มที่แสดงความขอบคุณ “คุณหมอรษิกา ขอบคุณมากที่ช่วยรักษาผม ถ้าไม่ได้คุณหมอ ป่านนี้ผมคงตายไปแล้ว”

อัครพลเคยเจอกับรษิกาในการรักษาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ตอนนั้นเขาอ่อนแรงมากจนแทบไม่มีแรงพูดอะไร ตอนนี้เขาพักฟื้นมาสามสี่วันและอาการดีขึ้นจนสามารถเอ่ยขอบคุณรษิกาเป็นการส่วนตัวได้แล้ว