อัญชสาพักอยู่ในบ้านศศิตามาระยะหนึ่งแล้ว แต่เลอศิลป์แทบไม่เคยไปที่นั่นเลย
ศศิตาพยายามให้เธออยู่ต่อ แต่ในที่สุดเธอก็จากไป
เธอเลือกที่จะอยู่ในบ้านศศิตา เนื่องจากคิดว่าเลอศิลป์จะมาเยี่ยมบ่อยๆ เพราะศศิตาอยู่ที่นี่ และเธอจะได้ใช้เวลาร่วมกับเขามากขึ้น
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้พบเขาเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น
นักสืบส่งรูปถ่ายมาให้เธอ และรษิกาก็ปรากฏตัวข้างๆ เลอศิลป์ในรูปถ่ายเหล่านั้นเสมอ
ความโกรธสุมอยู่ในอกอัญชสาทุกครั้งที่เธอมองรูปพวกนั้น
แต่เธอก็ต้องควบคุมอารมณ์ไว้ เพราะเธอต้องเผชิญหน้ากับศศิตาและเอกพลทุกวัน
ในที่สุด อัญชสาก็ทนไม่ไหวเมื่อเวลาผ่านไป เธอหาข้อแก้ตัวที่จะกลับไปที่บ้านภักดีสรวงโดยบอกว่าเธอคืนดีกับพ่อของเธอแล้ว
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็บรรลุเป้าหมายเพราะภาพถ่ายของเมื่อวาน
“อัญชสาเหรอ? ทำไมถึงกลับมา? แล้วเลอศิลป์อยู่ไหน?”
จันทรากำลังพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ทันใดนั้นเธอก็เห็นอัญชสาเข้ามาพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอ
เนื่องจากเธอไม่ได้พูดคุยกับอัญชสามากนักในช่วงเวลานี้เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์รู้เรื่องโกหกของพวกเขา เธอจึงไม่มีเบาะแสเกี่ยวกับสถานการณ์ของอัญชสาในบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์เลยแม้แต่น้อย
อัญชสาโยนกระเป๋าเดินทางของเธอไปด้านข้างและมีสีหน้าบูดบึ้งขณะที่เธอนั่งอยู่บนโซฟา
จันทราไม่สามารถหยุดมองที่ประตูได้
ฉันไม่ได้ด้อยกว่านังนั่นไม่ว่าทางไหน ฉันก็เชื่อฟังมากกว่านังสารเลวนั่นด้วย! แต่เลอศิลป์ก็หลงรักนังนั่นอย่างบ้าคลั่ง ฉันทำอะไรกับเรื่องนั้นไม่ได้เลย!
ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะยอมแพ้ เพียงแต่ว่าเลอศิลป์ไม่ให้โอกาสฉันเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม