หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 89

เมื่อพวกเขาลงมาที่ชั้นล่าง อัครพลก็เอ่ยถามรษิกาว่าเขาลุกจากเตียงได้ไหม เมื่อเขาได้รับอนุญาต อัครพลก็ให้จักรภพและพ่อบ้านเข้ามาช่วยพยุงและค่อยๆ เดินลงมาข้างล่าง

รษิกาก้มหน้าตลอดเวลาที่เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหาร เธอพยายามทำตัวเป็นจุดสนใจให้น้อยที่สุดอย่างเต็มความสามารถของเธอ

โชคร้ายที่ฝนทิพย์พยายามที่จะทำให้ทุกอย่างยากขึ้นโดยการถามคำถามอัญชสาและเธออยู่บ่อยๆ

รษิการตอบคำถามทั้งหมดเพราะเห็นแก่อัครพล

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงพ่อบ้านก็ดังขึ้นที่ประตู

“คุณเลอศิลป์”

จากนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำตอบรับพ่อบ้านสั้นๆ ก่อนจะเห็นร่างที่สูงโปร่งปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าพวกเขา

“สวัสดีครับคุณปู่” เลอศิลป์กล่าวทักทาย เขากวาดตามองรอบห้องช้าๆ เมื่อเขาเห็นรษิกาเขาก็นิ่งไปชั่วขณะโดยที่ไม่รู้ตัว

รษิกาจิกเล็บลงบนฝ่ามือของเธอขณะที่เธอสบตาและพยักหน้าให้เขาอย่างสงบ

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นและยิ้มตอบเธอเล็กน้อยโดยไร้ซึ่งคำพูดใด

“นั่งลงเถอะเลอศิลป์ อัญชสารอคุณมาตั้งครึ่งวันแล้ว” ฝนทิพย์เอ่ยขึ้นอย่างอบอุ่น กวักมือเรียกให้เขามานั่งข้างๆ อัญชสา

ก่อนหน้านี้เธอใช้ข้ออ้างว่าคุณปู่ของเธอต้องการเลี้ยงขอบคุณรษิกาเพื่อให้รษิกามานั่งอยู่ตรงหน้าอัครพลและเธอกับจักรภพก็นั่งประกบหมอรษิกา

ทำให้เหลืออยู่ที่นั่งเดียวคือข้างๆ อัญชสา

แต่ทว่าอัญชสารู้ดีว่าเลอศิลป์นั้นใกล้ชิดกับอัครพลมากกว่าเธอ เธอจึงลุกขึ้นและขยับที่นั่งของเธอให้เขาทันที

นั่นทำให้กลายเป็นว่าตอนนี้เลอศิลป์นั่งอยู่ข้างอัครพลและอยู่ตรงข้ามกับรษิกาพอดี