ใบหน้าของคมสันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงขณะที่เขาตอบไปว่า “ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมแค่คิดว่าคุณน่าจะอารมณ์ไม่ดีเมื่อดูจากทุกอย่างที่เกิดขึ้น”
รษิกานิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างสิ้นหวัง ฉันเชื่อใจเพื่อนร่วมงานในสถาบันนี้ทุกคน แต่ต้องมาลงเอยด้วยการถูกแทงข้างหลังอย่างนี้ ใครมาเป็นแบบฉันก็ต้องอารมณ์ไม่ดีกันทั้งนั้นนั่นแหละ
“เจริญทำงานในสถาบันวิจัยมานาน ผมเองก็ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรโง่เง่าอย่างนี้เหมือนกัน”
คมสันตามเธอเข้าไปในห้องทำงานและพูดเป็นเชิงขอโทษ “ถ้าผมรู้อย่างนี้ เมื่อวานผมก็คงจะจับตาดูเขาไว้ตลอด”
รษิกานั่งลงที่เก้าอี้ของเธออย่างเศร้าสร้อยและพูดว่า “มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยค่ะ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน”
ในตอนนั้น ทั้งหมดที่เธอต้องการรู้ก็คือตัวตนของคนที่ส่งอีเมลให้เจริญ
ขณะที่คมสันนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเธอ เขาก็สังเกตดูสีหน้าของเธอเงียบๆ “ผมสงสัยจริงๆ ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ บังเอิญว่าห้องเก็บของที่เจริญวางเพลิงเป็นห้องที่เก็บสมุนไพรที่นำมาจาากจากมโหสถกรุ๊ปด้วย”
ใจของรษิกาเต้นรัวเมื่อเธอได้ยินคำเหล่านั้น เพราะเธอตระหนักได้ถึงบางอย่างในทันที
“มันแปลกมาก ใครอีกที่จะรู้ว่าลูกชายของเจริญป่วยนอกเหนือจากคนในสถาบันวิจัย? ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะเอาเรื่องนี้มาใช้กับเจริญได้” คมสันพูดต่อ
เขาบอกเป็นนัยๆ ถึงความจริงที่ว่ามีคนลงทุนลงแรงเป็นอย่างมากที่จะทำลายสมุนไพรที่นำมาจากมโหสถกรุ๊ป
เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว คมสันก็จ้องมองใบหน้าของรษิกาเพื่อดูว่าเขาจะล่วงรู้อะไรได้บ้างไหมจากสีหน้าของเธอ
แม้ว่าใจรษิกาจะเต้นรัว แต่เธอก็ทำท่านิ่งสงบและมีสติมั่นคง “ฉันบอกคนให้ช่วยสืบเรื่องที่อยู่อีเมลนั้นแล้วค่ะ ดังนั้นฉันน่าจะได้รู้อะไรจากคนคนนั้นในไม่ช้านี้ เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันหลังจากฉันได้ข้อมูลแล้วนะคะ”
รษิการู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันทีที่เขาพูดถึงสมุนไพรเหล่านั้น นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ฉันโมโหมาก สมุนไพรพวกนั้นสำคัญกับโครงการนี้จริงๆ ในเมื่อของเหล่านี้มันหายากมากในประเทศชวาลา เราก็ต้องเสี่ยงเข้าไปเอาสมุนไพรมาก่อนที่มโหสถกรุ๊ปจะถูกสั่งปิด แต่ทุกอย่างก็กลายเป็นเถ้าถ่านไปหมดแล้ว ส่วนเรื่องที่ต้องทำต่อไป ฉันก็ต้องไปคุยกับเจตนินก่อน เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้สถาบันวิจัยของเราต้องรับผิดชอบต่อเหตุไฟไหม้ ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปขอโทษเจตนินด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...