ไม่นานนักจักรภพก็รับสายจากดิศกุล
เพราะเลอศิลป์ได้พูดคุยกับดิศกุลเรื่องการเข้าซื้อกิจการแล้ว จักรภพจึงต่อรองกับดิศกุลได้อย่างง่ายดายจนกระทั่งเขาตอบตกลงที่จะขายบริษัทให้ด้วยราคาหนึ่งในสามของราคาเดิมที่เคยตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้
ดิศกุลทำได้เพียงคร่ำครวญกับการขาดทุนนั้นไปอย่างเงียบๆ
เขารู้ว่าฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปและคชาเรศกรุ๊ปจะคว้าโอกาสนี้ไว้และให้ราคาต่ำ แต่ไม่คิดเลยว่าจะต่ำมากขนาดนี้
กระนั้น เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากต้องกล้ำกลืนความทุกข์ไว้ในใจและยอมรับชะตากรรม
หลังจากเจรจาราคากันแล้ว ดิศกุลก็ติดต่อเจตนินและแจ้งเขาเรื่องการเข้าซื้อกิจการ
แม้ว่าราคาจะต่ำมากกว่าที่เขาต้องการ เจตนินก็รู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในจุดที่จะสามารถเจรจาให้ราคาสูงกว่านี้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ให้ความเห็นในเรื่องนี้ และรอดำเนินการโอนหุ้นหลังจากการสอบสวนจบลง
สองวันต่อมา การสอบสวนที่มโหสถกรุ๊ปก็สิ้นสุดลง
ผู้บริหารของมโหสถกรุ๊ปทุกคนถูกจับกุมและคดีก็ปิดไป
จักรภพไปถึงแต่เช้าเพื่อรอดำเนินการโอนหุ้น
ในฐานะที่เป็นหุ้นส่วน เลอศิลป์ก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน
ในตอนที่เลอศิลป์มาถึง ผู้บริหารส่วนใหญ่ถูกพาตัวไปที่รถตำรวจเรียบร้อยแล้ว ดิศกุลเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาเซ็นเอกสารด้วยมืออันสั่นเทา
เมื่อจักรภพเห็นเลอศิลป์ เขาก็เดินเข้าไปหาอย่างเบิกบานขณะที่โบกเอกสารในมือ
“สำเร็จแล้ว!”
เลอศิลป์เอียงคอมองเขา “จ่ายไปเท่าไร?”
เขาปล่อยเรื่องมโหสถกรุ๊ปให้จักรภพจัดการและไม่ได้กังวลอะไรกับเรื่องนี้เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา
ท่าทีร่าเริงที่จักรภพแสดงออกมาในตอนนี้ทำให้เลอศิลป์แน่ใจว่า จักรภพเข้าซื้อกิจการของมโหสถกรุ๊ปได้ในราคาต่ำ
“หนึ่งในสามของราคาเดิม” จักรภพตอบก่อนจะหัวเราะออกมา
จากนั้น เขาก็หันไปมองดิศกุลที่เศร้าหมองและพูดว่า “เขาได้แต่โทษตัวเองที่ก่อนหน้านี้ไม่ดูให้ดีเสียก่อน และนี่เป็นบทเรียนของเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...