หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 929

รษิกาช่วยพาเด็กๆ ขึ้นรถและขับออกจากบ้านไปช้าๆ

ในเวลาเดียวกัน ชายรูปร่างผอมก็ออกมาจากต้นไม้ใหญ่ที่หน้าทางเข้าคฤหาสน์พร้อมกับกล้องในมือเขา

หลังจากเห็นรถของรษิกาขับออกไปแล้ว เขาก็ขึ้นรถที่จอดอยู่ตรงหัวมุมและสตาร์ทเครื่องรถขณะที่ปลดล็อกโทรศัพท์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา อัญชสาที่เพิ่งตื่นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูตามนิสัยปกติ และเห็นว่ามีข้อความอยู่บนหน้าจอเธอ

มันเป็นข้อความจากนักสืบเอกชนที่เธอส่งไปคอยตามรษิกา

นั่นทำให้เธอหายง่วงเป็นปลิดทิ้งในทันที เธอรีบลุกขึ้นนั่งและเปิดดูข้อความ

มีภาพที่ถ่ายจากมุมสูงบางส่วนเข้ามาให้เห็น

ในภาพนั้น รษิกากำลังถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ออกมาจากคฤหาสน์พร้อมกับเด็กสามคนที่เดินตามเธอออกมา

กระเป๋าใบนั้นเป็นสีชมพูด ซึ่งชัดเจนว่าเป็นของไอรดา

กระนั้น มันก็ยากที่จะเดาว่าอะไรอยู่ข้างใน

ในภาพต่อมา รษิกากับเด็กๆ ยืนอยู่ที่ข้างรถและเธอก็เปิดท้ายรถออกมา เผยให้เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

เมื่อเห็นเช่นนั้น อัญชสาก็ซูมเข้าไปในภาพ เพราะไม่อยากจะพลาดรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไป

หลังจากเวลาผ่านไป เธอก็เห็นบางอย่างที่ดูเหมือนเต็นท์ ขณะที่เธอกวาดตามองสิ่งของอื่นๆ ในนั้น และก็เห็นว่าท้ายรถรษิกาเต็มไปด้วยอุปกรณ์ตั้งแคมป์

อัญชสาขมวดคิ้ว ก่อนจะส่งข้อความไปถามเพิ่มเติมว่า พวกเขาทำอะไรกันน่ะ?

นักสืบเอกชนตอบขณะขับรถ ผมคิดว่าผมได้ยินเรื่องเกี่ยวกับตั้งแคมป์นะครับ

อัญชสามีสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อเธออ่านคำตอบของเขา

ดูเหมือนว่าเรื่องเชื้อแบคทีเรียไม่ได้ให้บทเรียนเธอเลย เธอยังกล้าเข้าใกล้รษิกาขนาดนี้อยู่อีก!

ยิ่งเธอจ้องมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มในภาพ สีหน้าของเธอก็ยิ่งเข้มเครียดขึ้น

เธอส่งข้อความไปว่า ติดตามพวกเขาไป แล้วบอกตำแหน่งของพวกเขามาเมื่อคุณรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน

นักสืบเอกชนรีบรับคำสั่งของเธออย่างรวดเร็ว

สายตาของอัญชสาเย็นชาผิดปกติขณะที่เธอดูภาพซ้ำแล้วซ้ำอีก

ในรูปเหล่านั้นไม่มีเลอศิลป์ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ได้ออกไปเที่ยวกับคนเหล่านั้น

บางทีเขาอาจจะไปที่นั่น โดยแยกกันไป

อัญชสาไม่สงสัยเลยว่าเลอศิลป์ให้ค่ากับการที่ไอรดาชอบรษิกามาก

ความคิดที่ว่าทั้งห้าคนจะไปสนุกสนานกันที่แคมป์ทำให้เธอโกรธจนบ้าคลั่ง

นังบ้านั่น! ทั้งแม่ทั้งลูกเลวกันทั้งคู่! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกมัน ฉันก็คงได้เป็นภรรยาของเลอศิลป์ไปนานแล้ว ฉันรับไม่ได้ ฉันต้องไปสั่งสอนพวกมัน!

ขณะที่ความคิดนั้นแล่นเข้ามาในหัวของเธอ เธอก็กำโทรศัพท์ของเธอแน่นโดยไม่รู้ตัวจนมือสั่น

ครู่ต่อมา อัญชสาก็ตั้งสติ เธอมองดูโทรศัพท์ของเธอซึ่งมีเหงื่อท่วม ก่อนจะกดโทรออกไป ใบหน้าของเธอไม่มีสีหน้าใดๆ

หลังจากออกคำสั่งกับอีกคนแล้ว เธอก็วางสายและออกจากห้องไป

เมื่อเห็นอัญชสาลงบันไดมา จันทราซึ่งอยู่ชั้นล่างก็เรียกให้อัญชสาทานอาหารเช้า อย่างไรก็ตาม อัญชสาดูเหมือนจะไม่ได้ยินจันทราขณะที่เธอเดินตรงออกจากคฤหาสน์ไป

ความรู้สึกไม่สบายใจพุ่งเข้ามาในหัวใจของจันทรา ขณะที่เธอมองลูกสาวของเธอออกจากบ้านไป

ขณะเดียวกันอัญชสาสตาร์ทเครื่องยนต์และขับไปยังสถานที่ที่ตกลงกันไว้

ระหว่างทาง โทรศัพท์ที่เธอวางไว้ข้างตัวก็สว่างขึ้นมา

เธอเหลือบมองมัน และได้เห็นที่อยู่ที่นักสืบเอกชนส่งมาให้

ความโกรธในดวงตาของเธอทวีความรุนแรงมากขึ้นทันทีที่เธอเห็นที่อยู่ และเธอก็เหยียบคันเร่งอย่างแรง

ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จู่ๆ อัญชสาก็หยุดรถของเธอที่สี่แยกในพื้นที่ห่างไกล

หลังจากก้าวลงจากรถ เธอก็รับขวดจากชายคนหนึ่งที่สี่แยก ก่อนจะกลับมาที่รถ และขับออกไปตามที่อยู่ที่ได้รับแจ้งทางโทรศัพท์ของเธอก่อนหน้านี้