หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 934

อัญชสาจ้องมองคนเหล่านั้น เธอหรี่ตาขณะที่กำขวดยาที่ได้มาจากชายคนนั้นแน่นโดยไม่รู้ตัว

ระหว่างนั้น รษิกาไม่รู้เลยว่าอัญชสาอยู่ที่นี่ด้วย

หลังจากทานมื้อเที่ยงกันเสร็จแล้ว แสงแดดยามบ่ายก็อาบแสงอุ่นไปทั่วพื้นที่ เด็กๆ ไม่รู้สึกง่วงนอนเลย กลับกัน พวกเขารู้สึกร้อนเพราะอุณหภูมิที่สูงขึ้น

รษิกากวาดตามองรอบตัวเธอและพาเด็กๆ ไปที่น้ำตกซึ่งทั้งสี่คนได้เจอกับลมเย็นๆ ที่แสนสบาย

แม้แต่รษิกาเองก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความพึงพอใจ

“อ๊ะ!”

ทันใดนั้นเอง ไอรดาก็วิ่งมาซ่อนอยู่ข้างหลังหญิงสาว

รษิกาก้มหน้าลงมามองด้วยความสับสน

สิ่งที่เธอเห็นคืออชิกับเบนนี่กำลังยืนเท้าเปล่าอยู่ในลำธารและสาดน้ำใส่เด็กหญิงอยู่

เมื่อพวกเขาเห็นไอรดาไปซ่อนอยู่ข้างหลังแม่ เด็กชายทั้งสองคนก็หยุดสาดน้ำใส่ทันทีและรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำแบบนั้น

รษิกาได้ตรวจดูภูมิประเทศแถวนี้ไปก่อนหน้านี้แล้ว แม้ว่าจะอยู่ที่น้ำตก แต่น้ำที่ไหลผ่านน่องของเด็กชายทั้งสองคนนั้นก็ไหลช้ามาก

เพราะเด็กทั้งสองว่ายน้ำเป็นแล้ว เธอจึงไม่ห่วงมากนักหากมีอุบัติเหตุใดเกิดขึ้น

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รษิกาไม่ได้พูดอะไรมากนักและแค่ดึงไอรดาให้ไปยืนข้างเธอ

“คราวนี้พวกลูกแย่แน่ที่สาดน้ำใส่ไอวี่!”

จากนั้นเธอก็ย่อตัวลงนั่งก่อนจะเริ่มสาดน้ำใส่เด็กชายทั้งสองคน

เมื่อเห็นว่าแม่ไม่โกรธ พวกเขาก็กลับมากระตือรือร้นกันอีกครั้งและเล่นอีก

ไม่นานนัก ไอรดาก็ถูกพวกเขาชี้นำและมีส่วนร่วมกับความสนุกสนานนั้น

อนิจจา พลังงานของรษิกามีจำกัด หลังจากเล่นกับเด็กๆ อยู่พักหนึ่งแล้ว เธอก็ถอยออกมายืนข้างๆ พลางเฝ้าดูเด็กๆ และถ่ายรูปพวกเขาไปด้วย

บรรยากาศนั้นช่างมีชีวิตชีวาและรื่นเริงเป็นอย่างมาก

ใบหน้าของไอรดามีรอยยิ้มปรากฏอยู่ตลอดเวลา และเด็กๆ ก็หัวเราะคิกคักดังก้องไปทั่วน้ำตกแห่งนั้น

เสียงนั้นทำให้รษิกายิ้มได้เช่นกัน

ที่ถนน อัญชสากำลังซ่อนตัวรออยู่ตลอดเวลาที่ผ่านมา

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะกลับไปที่เต็นท์ในไม่ช้านี้แล้ว เธอก็ลงจากรถและเดินเข้าไปใกล้เต็นท์ โดยระมัดระวังเป็นอย่างยิ่งที่จะไม่ทำให้เกิดเสียงดังใดๆ

ทันทีที่เธอไปถึงเต็นท์ เธอก็เห็นแก้วคู่หนึ่งที่วางอยู่บนพื้น

รษิกาเตรียมแก้วพวกนั้นเอาไว้ให้เด็กๆ ใช้ดื่มน้ำกัน

เด็กๆ นั้นรู้สึกกระหายน้ำระหว่างทานบาร์บีคิว พวกเขาจึงรินน้ำใส่แก้วไว้จนเต็ม

ในตอนนั้น ยังมีน้ำหลงเหลืออยู่บ้างในแก้วแต่ละใบ

รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของอัญชสาเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น

เธอเหลือบมองไปยังน้ำตก และเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจเธอ อัญชสาก็หายใจเข้าลึกๆ และละสายตามามองขวดที่อยู่ในมือเธอแทน

นาทีต่อมา อัญชสาก็ตัดสินใจเปิดขวดนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เทของเหลวในขวดทั้งหมดลงไปในแก้วเหล่านั้น

ไม่กี่นาที เธอก็จัดการทำสิ่งที่เธอต้องทำในการมาที่นี่ได้จนสำเร็จ

น้ำยังคงมีลักษณะเดิมของมัน และอัญชสาก็มั่นใจว่าไม่มีใครรู้ว่ามันปนเปื้อนนอกเหนือจากตัวเธอเอง

สายตาของเธอเย็นเยียบขณะที่มองกลุ่มคนซึ่งเต็มไปด้วยความสุขสดใส

ในเวลานี้ เธอตั้งใจจะทำให้พวกเขารู้ว่าเธอสามารถทำอะไรได้บ้าง

เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว อัญชสาก็เดินออกจากเต็นท์ไปอย่างเงียบๆ และกลับไปที่รถของเธอ แต่เธอไม่ได้ขับออกไปในทันทีเพราะต้องการจะเห็นรษิกากับเด็กบ้าพวกนั้นดื่มน้ำเสียก่อน

มีแสงวูบวาบในป่าอยู่หลายครั้งหลังจากที่อัญชสาขึ้นรถไปแล้ว

นักสืบเอกชนคนนั้นถ่ายรูปเธอไว้ตั้งแต่นาทีที่เธอลงจากรถและเดินไปยังเต็นท์แห่งนั้น

เช่นนั้นแล้ว การกระทำของเธอทุกอย่างก็มีกล้องที่ถ่ายภาพไว้ได้

หลังจากนั้น นักสืบก็ตรวจดูภาพทุกภาพที่เขาถ่ายมา

มุมปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อเขาได้เห็นแล้วว่ารูปทุกใบที่เขาถ่ายไว้นั้นชัดเจนแจ่มแจ้ง

และรูปพวกนี้จะถูกใช้เป็นเครื่องต่อรอง เขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าอัญชสาจะเบี้ยวค่าจ้างเขาได้