กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 108

“เวธัสใช่ไหม ณิชา เธอทุเรศมาก แม้แต่คู่หมั้นของกันญ่าเธอก็ยังจะแย่งอีก ถ้าเธอรู้เข้า เธอจะมีจุดจบยังไงรู้ไหม”

“นายจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ตอนนี้นายหลีกไปได้แล้ว”

ณิชาเหนื่อยมากและไม่อยากยุ่งกับฐานภพแล้ว

แต่ท่าทีที่ไม่แยแสของเธอทำให้ฐานภพโกรธมากขึ้น

ดวงตาของฐานภพแดงก่ำราวกับสัตว์ป่า เขาเหยียดมือออกและจับคอของณิชาไว้

“แล้วแพรล่ะ เธอเพิ่งอายุยี่สิบปี แม้ว่าเธอจะทำอะไรผิด เธอก็ยังเป็นน้องสาวของฉัน ทำไมเธอถึงใจร้ายกับเธอขนาดนี้ ถึงได้พาผู้ชายพวกนั้นทำร้ายเธอ ตอนนี้แม้แต่ฉันก็โดนคนอื่นดูถูกเช่นกัน เกียรติทั้งครอบครัวของพวกเราถูกเธอเหยียบจมดินหมดแล้ว! ณิชา ทางที่ดีที่สุดอธิบายให้ฉันฟังหน่อย!”

ณิชาถูกเขาจับคอ และเธอก็ถอยกลับไปเรื่อยๆ จนชนกับกำแพงและไม่มีที่หลบซ่อนแล้ว

ใบหน้าเล็กๆ ที่เย็นชาและดื้อรั้นเป็นสีแดงเล็กน้อย

ถ้าเธอจำไม่ผิด คนพวกนั้นเตรียมไว้ให้เธอเมื่อคืนนี้ใช่ไหม

“เธอทำเองก็ต้องรับเอง”

“นี่เธอ” ดวงตาสีแดงเข้มของฐานภพเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว และนิ้วทั้งห้าของเขาก็ถูกดึงเข้าหากัน “ฉันฆ่าเธอ ไอ้เลว!”

ความโกรธและความแข็งแกร่งของฐานภพนั้นน่าทึ่ง ณิชาผลักเขาสองสามครั้ง แต่ก็ผลักเขาออกไปไม่ได้

ตรงหน้าเธอมีภาพปรากฏขึ้น และดวงตาของเธอก็เหม่อลอย...

อากาศในปอดเริ่มน้อยลง

ตอนที่ณิชาคิดว่าเธอจะถูกฐานภพรัดคอจนตาย มะนาวก็รีบวิ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และรีบคว้ามือของฐานภพทันที “ภพ คุณกำลังทำอะไร รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้...”

ตอนเช้าฐานภพส่งมะนาวกลับบ้านแล้ว

เธอตั้งใจให้ฐานภพอยู่ทานอาหารเย็นกับเธอ แต่ฐานภพรับสายและรีบจากไปทันที

เธอรู้สึกสงสัยจึงขอให้คนขับตามเขาไปเงียบๆ

ใครจะไปคิดว่าเขาจะมาหาณิชา

มะนาวนั่งนิ่งๆ ไม่ได้ เธอจึงสั่งให้คนพาเธอตามมาทันที

ตอนแรก เธอค่อนข้างดีใจที่เห็นทั้งสองทะเลาะกัน อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการให้พวกเขากลับมาคบกันมากกว่าใคร ยังไม่ทันพูดอะไร เธอก็เห็นฐานภพบีบคอของณิชา...

แววตาอันดุร้ายในดวงตาของเขาเป็นความชั่วร้ายที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ดูเหมือนว่าเขาอยากจะบีบคอณิชาให้ตายก่อนถึงจะพอใจ!

ฐานภพไม่ฟังเขา แต่กลับเพิ่มแรงมากยิ่งขึ้น…

“ภพ สงบสติอารมณ์และคิดถึงลูกของเรา ถ้าคุณฆ่าณิชาจริงๆ ฉันควรทำอย่างไรกับเด็กคนนี้” มะนาวกังวลจริงๆ น้ำตาของเธอไหลออกมาและเธอก็รีบไปทุบตีแขนของฐานภพ

“ฉันขอร้อง อย่าใจร้อนไป...”

บางทีอาจเป็นเพราะเสียงร้องของมะนาวที่นำความรู้สึกที่มีเหตุผลของฐานภพกลับมา และเขาก็คลายมือที่บีบคอของณิชาออก

ณิชาไม่รู้ว่าไปเอาความกล้าหาญมาจากไหน เขาจึงรวบรวมกำลังทั้งหมดไว้ที่ขา และใช้โอกาสนี้ยกเข่าขึ้นและกระแทกเข้ากับส่วนที่เปราะบางที่สุดในร่างกายของฐานภพ...

“อ๊าก---”

เสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาจากปากของฐานภพ

เขาเอามือกุมร่างกายส่วนล่างและโค้งเอวลง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยว

ณิชาใช้โอกาสนี้ปลดล็อกรหัสประตูและรีบเข้าไปในอาคาร จากนั้นก็พิงประตูไว้ ก่อนที่เธอจะหายใจเข้าลึกๆ

อากาศหนาวเย็นพัดพาเธอไป เธอไม่อยากตายเลย เธอกลัวความตายมาก

“ภพ คุณเป็นอย่างไรบ้าง เร็ว ฉันจะพาคุณไปที่โรงพยาบาล... ” มะนาวรีบช่วยฐานภพ ใจจริงเธอก็ไม่ต้องการให้เขาติดต่อกับณิชาอีก

ฐานภพเปลี่ยนน้ำเสียงอย่างรวดเร็ว “ณิชา ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป”