กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 109

ชาลีเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจและชี้ไปที่โทนี่ “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้ครับ” โทนี่ส่ายหัวอย่างตรงไปตรงมาพร้อมกับใบหน้าเศร้าๆ และทำท่าเอามือกรีดที่คอ เหมือนจะร้องไห้ “ตั้งแต่ตอนเช้า คุณเวธัสก็เป็นแบบนี้แล้ว…”

เวธัสนึกถึงสถานการณ์เมื่อคืนนี้ และเข้าไปในห้องทำงานของเวธัส

“เมื่อคืนนี้ณิชาทำให้นายไม่อิ่มเหรอ ถึงได้โกรธขนาดนี้?”

เวธัสเหลือบมองชาลีจากมุมตาของเขาและขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “เห็นฉันเป็นห้องน้ำสาธารณะเหรอ ไม่จำเป็นต้องเคาะประตูก็เข้ามาได้อย่างตามใจชอบ?”

ขาลีส่งเสียงเจื้อยแจ้วเบาๆ ราวกับถูกเหยียดหยาม

แต่เขายังคงหันหลังกลับและตรงออกไปทางข้างนอก เคาะประตูสามครั้ง ยังไม่ทันรอให้เวธัสอนุญาต เขาก็เอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วกลับเข้าไปในห้องงานอีกครั้งด้วยตัวเอง…

นั่งลงบนโซฟาอย่างก้าวร้าว ขาของเขาไขว่ห้างอย่างสง่างามและตามอำเภอใจ

“เป็นไปได้ไหมว่าหลังจากที่พวกนายทำเสร็จแล้ว ณิชาก็รังเกียจนาย คิดว่านายไม่ได้เรื่อง?”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัสทรุดลง “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเรา”

เมื่อคืนตอนที่เขารีบไปที่ห้องที่น้ำตาลพูดถึง ในห้องนั้นก็ดูรกมาก

ณิชาถือขวดไวน์ที่หักอยู่ในมือของเธอและชี้ปลายขวดที่แหลมคมไปตางผู้ชายคนนั้น...

ศีรษะของชายคนนั้นถูกทุบและเลือดก็ไหล

เห็นได้ชัดว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น

บรรยากาศในที่เกิดเหตุหยุดชะงัก และแพรก็กำลังดูการแสดงอยู่ด้านข้าง

เขาใช้การกระทำที่โหดเหี้ยม และหลังจากจัดการกับพวกผู้ชาย เขาก็มองไปที่แพรอย่างเย็นชาและบอกพวกเขาว่า “แพรต้องการให้พวกนายทำกับณิชายังไง พวกนายก็ต้องทำกับเธอแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าพวกนายไม่ทำตาม หรือทำน้อยกว่า ก็อย่ามีชีวิตต่อไปเลย”

ทันใดนั้น คนเหล่านั้นก็พุ่งเข้าหาแพรราวกับสัตว์เดรัจฉาน

แต่เวธัสไม่ได้ห้าม เขากอดณิชาไว้ในอ้อมแขนของเขา

เขาพาเธอออกไป และไปหาหมอเพื่อฉีดยาระงับประสาท...

แต่ระหว่างทางเพราะฤทธิ์ของยาผสมกับไวน์ ทำให้เธอมีอาการชักในทันที เธอปล่อยตัวเองไปโดยสมบูรณ์ ทั้งจูบ ทั้งกัด ทั้งจิกเขา ไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ

เวธัสขับรถไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องพาเธอไปที่โรงแรมที่ใกล้ที่สุด

แต่เขาไม่มีทางรังแกผู้หญิงที่ไม่มีสติสัมปชัญญะ

สุดท้ายก็โทรหาเอกและให้เขานำยากล่อมประสาทมาด้วย

หลังจากที่ณิชาโดนถูกฉีด เธอก็สงบลง

เขาเหนื่อยเล็กน้อยจากการถูกโยนและผล็อยหลับไป

เขาวางแผนที่จะบอกความจริงกับเธอเมื่อเช้านี้ แต่ท่าทางที่ชั่วร้ายของณิชา ทำให้เขาโกรธ เขาเลยไม่ได้บอกเธอ ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดตามที่เธอต้องการ

“นานขนาดนี้แล้วยังเอาเธอไม่อยู่อีกเหรอ กระบวนการนี้ช้าเกินไปหรือเปล่า?” ชาลีสนใจมากขึ้น และวิเคราะห์ว่า “จากประสบการณ์ของฉัน โดยปกติทั่วไปผู้หญิงจะมาหาถึงบ้านภายในสามวัน พวกนายปล่อยให้ผ่านไปนานขนาดนี้ ไม่ก็อยากจะจับนายให้อยู่หมัดมากกว่าเดิม ไม่ก็นายทำดีกับเธอไม่มากพอ นายให้กระเป๋าแล้วหรือยัง ซื้อรองเท้าให้หรือยัง คฤหาสน์นี้เป็นชื่อของเธอแล้วหรือยัง?”

เวธัสเขย่าก้นบุหรี่ในมือ ขี้เถ้าสีขาวกระจัดกระจายในที่เขี่ยบุหรี่ ก่อนเขาจะถ่มน้ำลายออกมา และพูดอย่างเฉยเมย “ละเลย”

“ผู้หญิงมักจะละเลยแบบนี้แหละ แต่ทำอะไรไม่ได้ ในยุคของวัตถุนิยมนี้ คนเรามักจะตัดสินคนจากภายนอก...”

เวธัสเหลือบมองไปทางด้านข้างและทุบก้นบุหรี่ “ฉันหมายความว่านายเป็นคนละเลย”

“…” ชาลีกำลังจะผงกหัว แต่ก็หยุดไป ก่อนจะจับหน้าอกอย่างเกินจริง “คำพูดของนายไม่น่าฟังเลยนะ ฉันอุตส่าห์เห็นว่าเป็นพี่น้องก็เลยช่วยนายคิดทบทวนนะ”

……

ในคฤหาสน์สนธิไชย ปัณณ์ได้เดิมพันกับเวธัสว่าหากเขาสามารถเรียนรู้การว่ายน้ำได้ภายในสามวัน เขาจะยอมทำตามที่เขาต้องการหนึ่งอย่าง

เพราะอรัลกลัวน้ำมาก เขาถึงกับเป็นตะคริวเมื่อลงไปในน้ำ จนถึงจุดที่กลัวโดยสัญชาตญาณ เวธัสต้องการใช้ความกลัวเพื่อแก้ไขนิสัยปัจจุบันที่เต็มไปด้วยคำโกหก ถ้าเขาไม่เชื่อฟัง เขาก็จะต้องเรียนว่ายน้ำ

ใครจะไปรู้ว่า เวลาไม่ถึงสามวัน เวธัสก็ได้รับโทรศัพท์จากคฤหาสน์ว่าคุณหนูพร้อมแล้ว...