กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 114

ณิชารู้สึกถึงความอบอุ่นไหลเวียนอยู่ในใจ “ขอบคุณค่ะ ฉันจะระวังให้มาก อีกเดี๋ยวฉันต้องไปไซต์งานก่อสร้างและจะวิดีโอคอลหาคุณคุยเรื่องรายละเอียด คุณคิดเห็นว่ายังไงคะ?”

“ได้เลยครับ ตราบใดที่คุณไม่รู้สึกติดว่ามันจะลำบากก็พอแล้วครับ”

เมื่อวางสายเสร็จแล้ว ภาพที่ฐานภาพต้องการได้รับชัยชนะให้ได้อยู่ในหัวของณิชาสะบัดยังไงก็ไม่หลุดสักที

พวกเขาเอาความผิดอันสกปรกที่แพรทำเอาไว้แต่กลับมาคิดบัญชีกับเธอแทน...

โดยที่ไม่ได้มีความจริงใจที่จะชุบเลี้ยงปัณณ์จากใจจริงสักนิด แต่ก็เพื่อจะทำให้เธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณหญิงเดือนแล้วด้วย ถึงขั้นพูดออกมาจากปากเอง รอวันที่ได้รับสิทธิ์ในการเลี้ยงดูปัณณ์ก่อน จะทรมานเขาทุกวัน จะให้เขามานั่งคุกเข่าต่อหน้าทุกคนในตระกูลสนธิไชยเพื่อแสดงการชดใช้ เพราะนั่นเป็นลูกชายของเธอ และเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขจากร่างกายของเธอ!

จะมีความเป็นไปได้ยังไงที่ถูกแย่งตัวไปแล้วยังไปโดนรังแกอีก!

ไม่ได้ นั่งรอความตายแบบนี้ไม่ได้แล้ว

ทนาย...

ใช่สิ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือหาทนายคนหนึ่ง ที่พอไว้ใจได้ เพื่อเอาไว้สู้คดีความในการแย่งลูกในครั้งนี้

ณิชาควานหาทนายที่เกี่ยวข้องบนอินเทอร์เน็ต

ซึ่งในนั้นมีทนายคนหนึ่งที่ชื่อว่าทีปกรที่ได้รับความสนใจของณิชา เขาเก่งว่าความเรื่องคดีแพ่งมาก

ว่ากันว่าชนะคดีเป็นทุกครั้ง และไม่เคยพ่ายแพ้คดีมาก่อนเลย

แต่การว่าความครั้งหนึ่งของเขานั้น ค่าแรงอย่างน้อยเลขเจ็ดหลักขึ้นไป!

ณิชากำหมัดไว้แน่น ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน--

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอต้องปกป้องปัณณ์เอาไว้ให้ได้

แต่ตอนนี้เธอกลับถูกยกเลิกสิทธิ์ในการเข้าร่วมการแข่งขันของการออกแบบเอสพี จิวเวลรี่ในครั้งนี้ มิฉะนั้นถ้าเธอได้แชมป์ และก็จะได้รางวัลห้าล้านมาครองแล้ว

ถ้าสถานการณ์ยิ่งซวยหนักกว่าเดิม หลายวันนี้ฐานภพได้คุยสู้คดีความกับเธอ เธอรีบใช้เงินจริงๆ เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ใช่คนเอาแต่เลียนแบบ งั้นก็ต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อคาราคาซังต่อไป...

งั้นเธอควรทำอย่างไรดี?

หรือว่า... ถ้าไปขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าเวธัสจะอนุมัติมั้ย?

……

ตกบ่าย ตามคำขอร้องของธนา ณิชาเดินทางไปให้คำแนะนำที่ไซต์งานก่อสร้างของวิลล่าทางชานเมือง

บังเอิญที่ว่าลุงชัยได้ให้คำแนะนำกับณิชามาใหม่อีกหนึ่งเรื่อง เกิดจากข้อบกพร่องในการออกแบบสวนดอกไม้ ซึ่งไม่เป็นไปตามที่ร้องขอไว้ จึงส่งแบบแปลนกลับให้ณิชากลับไปแก้มาใหม่

หลังจากที่แก้แปลนแบบกันเป็นที่เสร็จเรียบร้อย และมีเรื่องติดอยู่เล็กน้อย จึงทำให้ต้องครุ่นคิดถึงเรื่องการเดินทางมาที่สนธิไชยกรุ๊ป

สนธิไชยกรุ๊ปกับเอสพี จิวเวลรี่อยู่ในย่านธุรกิจเดียวกัน ตึกสูงระฟ้า จนใกล้จะเป็นสถาปัตยกรรมที่มาตรฐาน ซึ่งสามารถแสดงภาพลักษณ์ออกมาอย่างสมบูรณ์แบบว่าอะไรที่เรียกว่าการเงินมั่งคั่ง

รูปปั้นมังกรหยกหินอ่อนสองตนที่ตั้งตระหง่านอยู่ในห้องรับรองชั้นหนึ่ง ได้ข่าวมาว่าท่านประเสริฐ นายท่านตระกูลสนธิไชยตั้งใจประมูลโบราณวัตถุกลับคืนมา ซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์นการปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายและเรียกเงินทองไหลมาเทมา

ณิชามุ่งหน้าไปยังเคาน์เตอร์ พร้อมทั้งเอ่ยถามด้วยความเกรงใจอย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อณิชาเป็นสถาปนิกที่กำลังดูแลวิลล่าของคุณหนูอรัล จึงอยากจะขอพบคุณเวธัสสักหน่อยค่ะ”

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ใช้สายตาประเมินณิชา ด้วยความตื่นเต้นและระแวดระวัง

“สวัสดีค่ะคุณณิชา ไม่ทราบว่าได้นัดหมายไว้ก่อนมั้ยคะ?”

ทุกคนในบริษัทต่างรู้ดี ช่วงนี้คุณเวธัสอารมณ์ย่ำแย่มาก หลายแผนกต่างโดนหักโบนัสกันเป็นแถบๆ ซึ่งตนเองก็ไม่สามารถให้คนแปลกหน้าขึ้นไปหาได้อย่างอำเภอะใจ

ณิชายิ้มให้เล็กน้อย พร้อมทั้งอธิบายด้วยเสียงปกติ “ไม่ได้นัดหมายไว้ค่ะ แต่ว่าคุณเวธัสให้ฉันแก้ไขแบบให้เสร็จ และรีบเอามาส่งให้เขาทันที”

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ส่งเสียงตอบรับ และไม่ได้แสดงท่าทางเคารพเหมือนเมื่อครู่ พร้อมทั้งยื่นมือมาหาเธอทันที “งั้นคุณเอาแปลนการออกแบบให้ฉันเถอะค่ะ ฉันจะให้แผนกเลขาฯเอาไปส่งให้แทนคุณค่ะ”

ณิชาแสดงอาการลังเลจนไม่ยอมขยับเขยื้อนแต่อย่างใด

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์เหลือบมองเธอตั้งหลายครั้ง “ยังมีเรื่องอื่นอีกมั้ยคะ?”

“เอาไปส่งเองไม่ได้หรือคะ?” ณิชาครุ่นคิด

“คุณคะ ถ้าไม่ได้นัดหมายที่แน่ชัดกันไว้ก่อน ฉันไม่สามารถปล่อยคุณขึ้นไปได้ค่ะ”

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์พูด พร้อมทั้งยังตั้งใจโทรศัพท์หายามด้วย เพื่อให้เขาคอยจับตามองณิชาเอาไว้